Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
аіоу

двулё́зка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. двулё́зка двулё́зкі
Р. двулё́зкі двулё́зак
Д. двулё́зцы двулё́зкам
В. двулё́зку двулё́зкі
Т. двулё́зкай
двулё́зкаю		 двулё́зкамі
М. двулё́зцы двулё́зках

Крыніцы: piskunou2012.

двулі́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двулі́сты двулі́стая двулі́стае двулі́стыя
Р. двулі́стага двулі́стай
двулі́стае		 двулі́стага двулі́стых
Д. двулі́стаму двулі́стай двулі́стаму двулі́стым
В. двулі́сты (неадуш.)
двулі́стага (адуш.)		 двулі́стую двулі́стае двулі́стыя (неадуш.)
двулі́стых (адуш.)
Т. двулі́стым двулі́стай
двулі́стаю		 двулі́стым двулі́стымі
М. двулі́стым двулі́стай двулі́стым двулі́стых

Крыніцы: piskunou2012.

двулі́сты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двулі́сты двулі́стая двулі́стае двулі́стыя
Р. двулі́стага двулі́стай
двулі́стае		 двулі́стага двулі́стых
Д. двулі́стаму двулі́стай двулі́стаму двулі́стым
В. двулі́сты (неадуш.)
двулі́стага (адуш.)		 двулі́стую двулі́стае двулі́стыя (неадуш.)
двулі́стых (адуш.)
Т. двулі́стым двулі́стай
двулі́стаю		 двулі́стым двулі́стымі
М. двулі́стым двулі́стай двулі́стым двулі́стых

Крыніцы: piskunou2012.

двуро́жнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двуро́жнік двуро́жнікі
Р. двуро́жніка двуро́жнікаў
Д. двуро́жніку двуро́жнікам
В. двуро́жнік двуро́жнікі
Т. двуро́жнікам двуро́жнікамі
М. двуро́жніку двуро́жніках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

двуру́лька

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. двуру́лька двуру́лькі
Р. двуру́лькі двуру́лек
Д. двуру́льцы двуру́лькам
В. двуру́льку двуру́лькі
Т. двуру́лькай
двуру́лькаю		 двуру́лькамі
М. двуру́льцы двуру́льках

Крыніцы: piskunou2012.

двуру́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двуру́льны двуру́льная двуру́льнае двуру́льныя
Р. двуру́льнага двуру́льнай
двуру́льнае		 двуру́льнага двуру́льных
Д. двуру́льнаму двуру́льнай двуру́льнаму двуру́льным
В. двуру́льны (неадуш.)
двуру́льнага (адуш.)		 двуру́льную двуру́льнае двуру́льныя (неадуш.)
двуру́льных (адуш.)
Т. двуру́льным двуру́льнай
двуру́льнаю		 двуру́льным двуру́льнымі
М. двуру́льным двуру́льнай двуру́льным двуру́льных

Крыніцы: piskunou2012.

двуру́шна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
двуру́шна - -

Крыніцы: piskunou2012.

двуру́шнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двуру́шнік двуру́шнікі
Р. двуру́шніка двуру́шнікаў
Д. двуру́шніку двуру́шнікам
В. двуру́шніка двуру́шнікаў
Т. двуру́шнікам двуру́шнікамі
М. двуру́шніку двуру́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

двуру́шніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. двуру́шніца двуру́шніцы
Р. двуру́шніцы двуру́шніц
Д. двуру́шніцы двуру́шніцам
В. двуру́шніцу двуру́шніц
Т. двуру́шніцай
двуру́шніцаю		 двуру́шніцамі
М. двуру́шніцы двуру́шніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

двуру́шніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двуру́шніцкі двуру́шніцкая двуру́шніцкае двуру́шніцкія
Р. двуру́шніцкага двуру́шніцкай
двуру́шніцкае		 двуру́шніцкага двуру́шніцкіх
Д. двуру́шніцкаму двуру́шніцкай двуру́шніцкаму двуру́шніцкім
В. двуру́шніцкі (неадуш.)
двуру́шніцкага (адуш.)		 двуру́шніцкую двуру́шніцкае двуру́шніцкія (неадуш.)
двуру́шніцкіх (адуш.)
Т. двуру́шніцкім двуру́шніцкай
двуру́шніцкаю		 двуру́шніцкім двуру́шніцкімі
М. двуру́шніцкім двуру́шніцкай двуру́шніцкім двуру́шніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.