двуро́жнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| двуро́жнік | двуро́жнікі | |
| двуро́жніка | двуро́жнікаў | |
| двуро́жніку | двуро́жнікам | |
| двуро́жнік | двуро́жнікі | |
| двуро́жнікам | двуро́жнікамі | |
| двуро́жніку | двуро́жніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)