двуру́шніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. двуру́шніца двуру́шніцы
Р. двуру́шніцы двуру́шніц
Д. двуру́шніцы двуру́шніцам
В. двуру́шніцу двуру́шніц
Т. двуру́шніцай
двуру́шніцаю		 двуру́шніцамі
М. двуру́шніцы двуру́шніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)