двуру́шнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двуру́шнік двуру́шнікі
Р. двуру́шніка двуру́шнікаў
Д. двуру́шніку двуру́шнікам
В. двуру́шніка двуру́шнікаў
Т. двуру́шнікам двуру́шнікамі
М. двуру́шніку двуру́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)