даламі́тавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
даламі́тавы |
даламі́тавая |
даламі́тавае |
даламі́тавыя |
| Р. |
даламі́тавага |
даламі́тавай даламі́тавае |
даламі́тавага |
даламі́тавых |
| Д. |
даламі́таваму |
даламі́тавай |
даламі́таваму |
даламі́тавым |
| В. |
даламі́тавы (неадуш.) даламі́тавага (адуш.) |
даламі́тавую |
даламі́тавае |
даламі́тавыя (неадуш.) даламі́тавых (адуш.) |
| Т. |
даламі́тавым |
даламі́тавай даламі́таваю |
даламі́тавым |
даламі́тавымі |
| М. |
даламі́тавым |
даламі́тавай |
даламі́тавым |
даламі́тавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
даламітызава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
даламітызава́ны |
даламітызава́ная |
даламітызава́нае |
даламітызава́ныя |
| Р. |
даламітызава́нага |
даламітызава́най даламітызава́нае |
даламітызава́нага |
даламітызава́ных |
| Д. |
даламітызава́наму |
даламітызава́най |
даламітызава́наму |
даламітызава́ным |
| В. |
даламітызава́ны (неадуш.) даламітызава́нага (адуш.) |
даламітызава́ную |
даламітызава́нае |
даламітызава́ныя (неадуш.) даламітызава́ных (адуш.) |
| Т. |
даламітызава́ным |
даламітызава́най даламітызава́наю |
даламітызава́ным |
даламітызава́нымі |
| М. |
даламітызава́ным |
даламітызава́най |
даламітызава́ным |
даламітызава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
даламітызава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
даламітызава́ны |
даламітызава́ная |
даламітызава́нае |
даламітызава́ныя |
| Р. |
даламітызава́нага |
даламітызава́най даламітызава́нае |
даламітызава́нага |
даламітызава́ных |
| Д. |
даламітызава́наму |
даламітызава́най |
даламітызава́наму |
даламітызава́ным |
| В. |
даламітызава́ны (неадуш.) даламітызава́нага (адуш.) |
даламітызава́ную |
даламітызава́нае |
даламітызава́ныя (неадуш.) даламітызава́ных (адуш.) |
| Т. |
даламітызава́ным |
даламітызава́най даламітызава́наю |
даламітызава́ным |
даламітызава́нымі |
| М. |
даламітызава́ным |
даламітызава́най |
даламітызава́ным |
даламітызава́ных |
Кароткая форма: даламітызава́на.
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
даламітызава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
даламітызава́ны |
даламітызава́ная |
даламітызава́нае |
даламітызава́ныя |
| Р. |
даламітызава́нага |
даламітызава́най даламітызава́нае |
даламітызава́нага |
даламітызава́ных |
| Д. |
даламітызава́наму |
даламітызава́най |
даламітызава́наму |
даламітызава́ным |
| В. |
даламітызава́ны (неадуш.) даламітызава́нага (адуш.) |
даламітызава́ную |
даламітызава́нае |
даламітызава́ныя (неадуш.) даламітызава́ных (адуш.) |
| Т. |
даламітызава́ным |
даламітызава́най даламітызава́наю |
даламітызава́ным |
даламітызава́нымі |
| М. |
даламітызава́ным |
даламітызава́най |
даламітызава́ным |
даламітызава́ных |
Кароткая форма: даламітызава́на.
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
даламітыза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
даламітыза́цыя |
| Р. |
даламітыза́цыі |
| Д. |
даламітыза́цыі |
| В. |
даламітыза́цыю |
| Т. |
даламітыза́цыяй даламітыза́цыяю |
| М. |
даламітыза́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.
дала́піць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дала́плю |
дала́пім |
| 2-я ас. |
дала́піш |
дала́піце |
| 3-я ас. |
дала́піць |
дала́пяць |
| Прошлы час |
| м. |
дала́піў |
дала́пілі |
| ж. |
дала́піла |
| н. |
дала́піла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дала́п |
дала́пце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дала́піўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
дала́плены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дала́плены |
дала́пленая |
дала́пленае |
дала́пленыя |
| Р. |
дала́пленага |
дала́пленай дала́пленае |
дала́пленага |
дала́пленых |
| Д. |
дала́пленаму |
дала́пленай |
дала́пленаму |
дала́пленым |
| В. |
дала́плены (неадуш.) дала́пленага (адуш.) |
дала́пленую |
дала́пленае |
дала́пленыя (неадуш.) дала́пленых (адуш.) |
| Т. |
дала́пленым |
дала́пленай дала́пленаю |
дала́пленым |
дала́пленымі |
| М. |
дала́пленым |
дала́пленай |
дала́пленым |
дала́пленых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
дала́плены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дала́плены |
дала́пленая |
дала́пленае |
дала́пленыя |
| Р. |
дала́пленага |
дала́пленай дала́пленае |
дала́пленага |
дала́пленых |
| Д. |
дала́пленаму |
дала́пленай |
дала́пленаму |
дала́пленым |
| В. |
дала́плены (неадуш.) дала́пленага (адуш.) |
дала́пленую |
дала́пленае |
дала́пленыя (неадуш.) дала́пленых (адуш.) |
| Т. |
дала́пленым |
дала́пленай дала́пленаю |
дала́пленым |
дала́пленымі |
| М. |
дала́пленым |
дала́пленай |
дала́пленым |
дала́пленых |
Кароткая форма: дала́плена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
далапо́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
далапо́н |
| Р. |
далапо́ну |
| Д. |
далапо́ну |
| В. |
далапо́н |
| Т. |
далапо́нам |
| М. |
далапо́не |
Крыніцы:
piskunou2012.