гусі́нец
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| гусі́нец | гусі́нцы | |
| гусі́нца | гусі́нцаў | |
| гусі́нцу | гусі́нцам | |
| гусі́нец | гусі́нцы | |
| гусі́нцам | гусі́нцамі | |
| гусі́нцы | гусі́нцах |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
СкарачэнніГусі́нцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Гусі́нцы | |
| Гусі́нцаў | |
| Гусі́нцам | |
| Гусі́нцы | |
| Гусі́нцамі | |
| Гусі́нцах |
гусі́ны
прыметнік, прыналежны
| гусі́ны | гусі́ная | гусі́нае | гусі́ныя | |
| гусі́нага | гусі́най гусі́нае |
гусі́нага | гусі́ных | |
| гусі́наму | гусі́най | гусі́наму | гусі́ным | |
| гусі́ны ( гусі́нага ( |
гусі́ную | гусі́нае | гусі́ныя ( гусі́ных ( |
|
| гусі́ным | гусі́най гусі́наю |
гусі́ным | гусі́нымі | |
| гусі́ным | гусі́най | гусі́ным | гусі́ных | |
Крыніцы:
гусі́ны
прыметнік, адносны
| гусі́ны | гусі́ная | гусі́нае | гусі́ныя | |
| гусі́нага | гусі́най гусі́нае |
гусі́нага | гусі́ных | |
| гусі́наму | гусі́най | гусі́наму | гусі́ным | |
| гусі́ны ( гусі́нага ( |
гусі́ную | гусі́нае | гусі́ныя ( гусі́ных ( |
|
| гусі́ным | гусі́най гусі́наю |
гусі́ным | гусі́нымі | |
| гусі́ным | гусі́най | гусі́ным | гусі́ных | |
Крыніцы:
гусі́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| гусі́т | гусі́ты | |
| гусі́та | гусі́таў | |
| гусі́ту | гусі́там | |
| гусі́та | гусі́таў | |
| гусі́там | гусі́тамі | |
| гусі́це | гусі́тах |
Крыніцы:
гусі́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| гусі́тка | гусі́ткі | |
| гусі́ткі | гусі́так | |
| гусі́тцы | гусі́ткам | |
| гусі́тку | гусі́так | |
| гусі́ткай гусі́ткаю |
гусі́ткамі | |
| гусі́тцы | гусі́тках |
Крыніцы:
гусі́цкі
прыметнік, адносны
| гусі́цкі | гусі́цкая | гусі́цкае | гусі́цкія | |
| гусі́цкага | гусі́цкай гусі́цкае |
гусі́цкага | гусі́цкіх | |
| гусі́цкаму | гусі́цкай | гусі́цкаму | гусі́цкім | |
| гусі́цкі ( гусі́цкага ( |
гусі́цкую | гусі́цкае | гусі́цкія ( гусі́цкіх ( |
|
| гусі́цкім | гусі́цкай гусі́цкаю |
гусі́цкім | гусі́цкімі | |
| гусі́цкім | гусі́цкай | гусі́цкім | гусі́цкіх | |
Крыніцы:
гу́ска
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| гу́ска | гу́скі | |
| гу́скі | гу́сак | |
| гу́сцы | гу́скам | |
| гу́ску | гу́сак | |
| гу́скай гу́скаю |
гу́скамі | |
| гу́сцы | гу́сках |
Крыніцы:
гу́слі
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| гу́слі | |
| гу́сляў | |
| гу́слям | |
| гу́слі | |
| гу́слямі | |
| гу́слях |
Крыніцы:
Гу́слішча
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| Гу́слішча | |
| Гу́слішча | |
| Гу́слішчу | |
| Гу́слішча | |
| Гу́слішчам | |
| Гу́слішчы |