вілахво́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вілахво́ст |
вілахво́сты |
Р. |
вілахво́ста |
вілахво́стаў |
Д. |
вілахво́сту |
вілахво́стам |
В. |
вілахво́ста |
вілахво́стаў |
Т. |
вілахво́стам |
вілахво́стамі |
М. |
вілахво́сце |
вілахво́стах |
Крыніцы:
piskunou2012.
вілахво́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вілахво́стка |
вілахво́сткі |
Р. |
вілахво́сткі |
вілахво́стак |
Д. |
вілахво́стцы |
вілахво́сткам |
В. |
вілахво́стку |
вілахво́стак |
Т. |
вілахво́сткай вілахво́сткаю |
вілахво́сткамі |
М. |
вілахво́стцы |
вілахво́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
ві́лачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ві́лачка |
ві́лачкі |
Р. |
ві́лачкі |
ві́лачак |
Д. |
ві́лачцы |
ві́лачкам |
В. |
ві́лачку |
ві́лачкі |
Т. |
ві́лачкай ві́лачкаю |
ві́лачкамі |
М. |
ві́лачцы |
ві́лачках |
Крыніцы:
piskunou2012.
ві́лачкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ві́лачкавы |
ві́лачкавая |
ві́лачкавае |
ві́лачкавыя |
Р. |
ві́лачкавага |
ві́лачкавай ві́лачкавае |
ві́лачкавага |
ві́лачкавых |
Д. |
ві́лачкаваму |
ві́лачкавай |
ві́лачкаваму |
ві́лачкавым |
В. |
ві́лачкавы (неадуш.) ві́лачкавага (адуш.) |
ві́лачкавую |
ві́лачкавае |
ві́лачкавыя (неадуш.) ві́лачкавых (адуш.) |
Т. |
ві́лачкавым |
ві́лачкавай ві́лачкаваю |
ві́лачкавым |
ві́лачкавымі |
М. |
ві́лачкавым |
ві́лачкавай |
ві́лачкавым |
ві́лачкавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
ві́лачкі
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
ві́лачкі |
Р. |
ві́лачак |
Д. |
ві́лачкам |
В. |
ві́лачкі |
Т. |
ві́лачкамі |
М. |
ві́лачках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
ві́лачнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ві́лачнік |
ві́лачнікі |
Р. |
ві́лачніка |
ві́лачнікаў |
Д. |
ві́лачніку |
ві́лачнікам |
В. |
ві́лачнік |
ві́лачнікі |
Т. |
ві́лачнікам |
ві́лачнікамі |
М. |
ві́лачніку |
ві́лачніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ві́лачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ві́лачны |
ві́лачная |
ві́лачнае |
ві́лачныя |
Р. |
ві́лачнага |
ві́лачнай ві́лачнае |
ві́лачнага |
ві́лачных |
Д. |
ві́лачнаму |
ві́лачнай |
ві́лачнаму |
ві́лачным |
В. |
ві́лачны (неадуш.) ві́лачнага (адуш.) |
ві́лачную |
ві́лачнае |
ві́лачныя (неадуш.) ві́лачных (адуш.) |
Т. |
ві́лачным |
ві́лачнай ві́лачнаю |
ві́лачным |
ві́лачнымі |
М. |
ві́лачным |
ві́лачнай |
ві́лачным |
ві́лачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Віле́йка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Віле́йка |
Р. |
Віле́йкі |
Д. |
Віле́йцы |
В. |
Віле́йку |
Т. |
Віле́йкай Віле́йкаю |
М. |
Віле́йцы |