Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ахрысці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ахрысціянскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ахрысціянскі	ахрысціянская	ахрысціянскае	ахрысціянскія
Р.	ахрысціянскага	ахрысціянскай ахрысціянскае	ахрысціянскага	ахрысціянскіх
Д.	ахрысціянскаму	ахрысціянскай	ахрысціянскаму	ахрысціянскім
В.	ахрысціянскі ахрысціянскага	ахрысціянскую	ахрысціянскае	ахрысціянскія
Т.	ахрысціянскім	ахрысціянскай ахрысціянскаю	ахрысціянскім	ахрысціянскімі
М.	ахрысціянскім	ахрысціянскай	ахрысціянскім	ахрысціянскіх

ахры́шчаны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ахры́шчаны	ахры́шчаная	ахры́шчанае	ахры́шчаныя
Р.	ахры́шчанага	ахры́шчанай ахры́шчанае	ахры́шчанага	ахры́шчаных
Д.	ахры́шчанаму	ахры́шчанай	ахры́шчанаму	ахры́шчаным
В.	ахры́шчаны (неадуш.) ахры́шчанага (адуш.)	ахры́шчаную	ахры́шчанае	ахры́шчаныя (неадуш.) ахры́шчаных (адуш.)
Т.	ахры́шчаным	ахры́шчанай ахры́шчанаю	ахры́шчаным	ахры́шчанымі
М.	ахры́шчаным	ахры́шчанай	ахры́шчаным	ахры́шчаных

Крыніцы: piskunou2012.

ахры́шчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ахры́шчаны	ахры́шчаная	ахры́шчанае	ахры́шчаныя
Р.	ахры́шчанага	ахры́шчанай ахры́шчанае	ахры́шчанага	ахры́шчаных
Д.	ахры́шчанаму	ахры́шчанай	ахры́шчанаму	ахры́шчаным
В.	ахры́шчаны (неадуш.) ахры́шчанага (адуш.)	ахры́шчаную	ахры́шчанае	ахры́шчаныя (неадуш.) ахры́шчаных (адуш.)
Т.	ахры́шчаным	ахры́шчанай ахры́шчанаю	ахры́шчаным	ахры́шчанымі
М.	ахры́шчаным	ахры́шчанай	ахры́шчаным	ахры́шчаных

Кароткая форма: ахры́шчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ахрэ́мавецкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ахрэ́мавецкі	ахрэ́мавецкая	ахрэ́мавецкае	ахрэ́мавецкія
Р.	ахрэ́мавецкага	ахрэ́мавецкай ахрэ́мавецкае	ахрэ́мавецкага	ахрэ́мавецкіх
Д.	ахрэ́мавецкаму	ахрэ́мавецкай	ахрэ́мавецкаму	ахрэ́мавецкім
В.	ахрэ́мавецкі (неадуш.) ахрэ́мавецкага (адуш.)	ахрэ́мавецкую	ахрэ́мавецкае	ахрэ́мавецкія (неадуш.) ахрэ́мавецкіх (адуш.)
Т.	ахрэ́мавецкім	ахрэ́мавецкай ахрэ́мавецкаю	ахрэ́мавецкім	ахрэ́мавецкімі
М.	ахрэ́мавецкім	ахрэ́мавецкай	ахрэ́мавецкім	ахрэ́мавецкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Ахрэ́мавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Ахрэ́маўцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Ахрэ́маўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Ахрэ́маўшчына
Р.	Ахрэ́маўшчыны
Д.	Ахрэ́маўшчыне
В.	Ахрэ́маўшчыну
Т.	Ахрэ́маўшчынай Ахрэ́маўшчынаю
М.	Ахрэ́маўшчыне

Ахрэ́мцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Verbum