Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ахлакраты́чны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ахлакраты́чны	ахлакраты́чная	ахлакраты́чнае	ахлакраты́чныя
Р.	ахлакраты́чнага	ахлакраты́чнай ахлакраты́чнае	ахлакраты́чнага	ахлакраты́чных
Д.	ахлакраты́чнаму	ахлакраты́чнай	ахлакраты́чнаму	ахлакраты́чным
В.	ахлакраты́чны (неадуш.) ахлакраты́чнага (адуш.)	ахлакраты́чную	ахлакраты́чнае	ахлакраты́чныя (неадуш.) ахлакраты́чных (адуш.)
Т.	ахлакраты́чным	ахлакраты́чнай ахлакраты́чнаю	ахлакраты́чным	ахлакраты́чнымі
М.	ахлакраты́чным	ахлакраты́чнай	ахлакраты́чным	ахлакраты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

ахлакраты́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ахлакраты́чны	ахлакраты́чная	ахлакраты́чнае	ахлакраты́чныя
Р.	ахлакраты́чнага	ахлакраты́чнай ахлакраты́чнае	ахлакраты́чнага	ахлакраты́чных
Д.	ахлакраты́чнаму	ахлакраты́чнай	ахлакраты́чнаму	ахлакраты́чным
В.	ахлакраты́чны (неадуш.) ахлакраты́чнага (адуш.)	ахлакраты́чную	ахлакраты́чнае	ахлакраты́чныя (неадуш.) ахлакраты́чных (адуш.)
Т.	ахлакраты́чным	ахлакраты́чнай ахлакраты́чнаю	ахлакраты́чным	ахлакраты́чнымі
М.	ахлакраты́чным	ахлакраты́чнай	ахлакраты́чным	ахлакраты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

ахлакра́тыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

ахламо́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

ахламо́ністы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ахламо́ністы	ахламо́ністая	ахламо́ністае	ахламо́ністыя
Р.	ахламо́ністага	ахламо́ністай ахламо́ністае	ахламо́ністага	ахламо́ністых
Д.	ахламо́ністаму	ахламо́ністай	ахламо́ністаму	ахламо́ністым
В.	ахламо́ністы (неадуш.) ахламо́ністага (адуш.)	ахламо́ністую	ахламо́ністае	ахламо́ністыя (неадуш.) ахламо́ністых (адуш.)
Т.	ахламо́ністым	ахламо́ністай ахламо́ністаю	ахламо́ністым	ахламо́ністымі
М.	ахламо́ністым	ахламо́ністай	ахламо́ністым	ахламо́ністых

Крыніцы: piskunou2012.

ахлупава́та

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
ахлупава́та	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

ахлупава́ты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ахлупава́ты	ахлупава́тая	ахлупава́тае	ахлупава́тыя
Р.	ахлупава́тага	ахлупава́тай ахлупава́тае	ахлупава́тага	ахлупава́тых
Д.	ахлупава́таму	ахлупава́тай	ахлупава́таму	ахлупава́тым
В.	ахлупава́ты (неадуш.) ахлупава́тага (адуш.)	ахлупава́тую	ахлупава́тае	ахлупава́тыя (неадуш.) ахлупава́тых (адуш.)
Т.	ахлупава́тым	ахлупава́тай ахлупава́таю	ахлупава́тым	ахлупава́тымі
М.	ахлупава́тым	ахлупава́тай	ахлупава́тым	ахлупава́тых

Крыніцы: piskunou2012.

ахлупны́

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ахлупны́	ахлупна́я	ахлупно́е	ахлупны́я
Р.	ахлупно́га	ахлупно́й ахлупно́е	ахлупно́га	ахлупны́х
Д.	ахлупно́му	ахлупно́й	ахлупно́му	ахлупны́м
В.	ахлупны́ (неадуш.) ахлупно́га (адуш.)	ахлупну́ю	ахлупно́е	ахлупны́я (неадуш.) ахлупны́х (адуш.)
Т.	ахлупны́м	ахлупно́й ахлупно́ю	ахлупны́м	ахлупны́мі
М.	ахлупны́м	ахлупно́й	ахлупны́м	ахлупны́х

Крыніцы: piskunou2012.

ахлу́сіць

‘расказаць пра каго-небудзь, што-небудзь хлусню’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

ахлу́шаны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ахлу́шаны	ахлу́шаная	ахлу́шанае	ахлу́шаныя
Р.	ахлу́шанага	ахлу́шанай ахлу́шанае	ахлу́шанага	ахлу́шаных
Д.	ахлу́шанаму	ахлу́шанай	ахлу́шанаму	ахлу́шаным
В.	ахлу́шаны (неадуш.) ахлу́шанага (адуш.)	ахлу́шаную	ахлу́шанае	ахлу́шаныя (неадуш.) ахлу́шаных (адуш.)
Т.	ахлу́шаным	ахлу́шанай ахлу́шанаю	ахлу́шаным	ахлу́шанымі
М.	ахлу́шаным	ахлу́шанай	ахлу́шаным	ахлу́шаных

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum