эфіо́пскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эфіо́пскі |
эфіо́пская |
эфіо́пскае |
эфіо́пскія |
Р. |
эфіо́пскага |
эфіо́пскай эфіо́пскае |
эфіо́пскага |
эфіо́пскіх |
Д. |
эфіо́пскаму |
эфіо́пскай |
эфіо́пскаму |
эфіо́пскім |
В. |
эфіо́пскі (неадуш.) эфіо́пскага (адуш.) |
эфіо́пскую |
эфіо́пскае |
эфіо́пскія (неадуш.) эфіо́пскіх (адуш.) |
Т. |
эфіо́пскім |
эфіо́пскай эфіо́пскаю |
эфіо́пскім |
эфіо́пскімі |
М. |
эфіо́пскім |
эфіо́пскай |
эфіо́пскім |
эфіо́пскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эфі́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
эфі́р |
Р. |
эфі́ру |
Д. |
эфі́ру |
В. |
эфі́р |
Т. |
эфі́рам |
М. |
эфі́ры |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эфіраале́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эфіраале́йны |
эфіраале́йная |
эфіраале́йнае |
эфіраале́йныя |
Р. |
эфіраале́йнага |
эфіраале́йнай эфіраале́йнае |
эфіраале́йнага |
эфіраале́йных |
Д. |
эфіраале́йнаму |
эфіраале́йнай |
эфіраале́йнаму |
эфіраале́йным |
В. |
эфіраале́йны (неадуш.) эфіраале́йнага (адуш.) |
эфіраале́йную |
эфіраале́йнае |
эфіраале́йныя (неадуш.) эфіраале́йных (адуш.) |
Т. |
эфіраале́йным |
эфіраале́йнай эфіраале́йнаю |
эфіраале́йным |
эфіраале́йнымі |
М. |
эфіраале́йным |
эфіраале́йнай |
эфіраале́йным |
эфіраале́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
эфірама́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эфірама́н |
эфірама́ны |
Р. |
эфірама́на |
эфірама́наў |
Д. |
эфірама́ну |
эфірама́нам |
В. |
эфірама́на |
эфірама́наў |
Т. |
эфірама́нам |
эфірама́намі |
М. |
эфірама́не |
эфірама́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эфірама́нія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
эфірама́нія |
Р. |
эфірама́ніі |
Д. |
эфірама́ніі |
В. |
эфірама́нію |
Т. |
эфірама́ніяй эфірама́ніяю |
М. |
эфірама́ніі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эфірама́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эфірама́нка |
эфірама́нкі |
Р. |
эфірама́нкі |
эфірама́нак |
Д. |
эфірама́нцы |
эфірама́нкам |
В. |
эфірама́нку |
эфірама́нак |
Т. |
эфірама́нкай эфірама́нкаю |
эфірама́нкамі |
М. |
эфірама́нцы |
эфірама́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эфірано́с
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эфірано́с |
эфірано́сы |
Р. |
эфірано́су |
эфірано́саў |
Д. |
эфірано́су |
эфірано́сам |
В. |
эфірано́с |
эфірано́сы |
Т. |
эфірано́сам |
эфірано́самі |
М. |
эфірано́се |
эфірано́сах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эфірано́снасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
эфірано́снасць |
Р. |
эфірано́снасці |
Д. |
эфірано́снасці |
В. |
эфірано́снасць |
Т. |
эфірано́снасцю |
М. |
эфірано́снасці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
эфірано́сны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эфірано́сны |
эфірано́сная |
эфірано́снае |
эфірано́сныя |
Р. |
эфірано́снага |
эфірано́снай эфірано́снае |
эфірано́снага |
эфірано́сных |
Д. |
эфірано́снаму |
эфірано́снай |
эфірано́снаму |
эфірано́сным |
В. |
эфірано́сны (неадуш.) эфірано́снага (адуш.) |
эфірано́сную |
эфірано́снае |
эфірано́сныя (неадуш.) эфірано́сных (адуш.) |
Т. |
эфірано́сным |
эфірано́снай эфірано́снаю |
эфірано́сным |
эфірано́снымі |
М. |
эфірано́сным |
эфірано́снай |
эфірано́сным |
эфірано́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.