Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

эўтэкто́ід

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

эўтэкто́ідны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	эўтэкто́ідны	эўтэкто́ідная	эўтэкто́іднае	эўтэкто́ідныя
Р.	эўтэкто́іднага	эўтэкто́іднай эўтэкто́іднае	эўтэкто́іднага	эўтэкто́ідных
Д.	эўтэкто́іднаму	эўтэкто́іднай	эўтэкто́іднаму	эўтэкто́ідным
В.	эўтэкто́ідны (неадуш.) эўтэкто́іднага (адуш.)	эўтэкто́ідную	эўтэкто́іднае	эўтэкто́ідныя (неадуш.) эўтэкто́ідных (адуш.)
Т.	эўтэкто́ідным	эўтэкто́іднай эўтэкто́іднаю	эўтэкто́ідным	эўтэкто́іднымі
М.	эўтэкто́ідным	эўтэкто́іднай	эўтэкто́ідным	эўтэкто́ідных

Крыніцы: piskunou2012.

эўтэ́ктыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

эўтэкты́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	эўтэкты́чны	эўтэкты́чная	эўтэкты́чнае	эўтэкты́чныя
Р.	эўтэкты́чнага	эўтэкты́чнай эўтэкты́чнае	эўтэкты́чнага	эўтэкты́чных
Д.	эўтэкты́чнаму	эўтэкты́чнай	эўтэкты́чнаму	эўтэкты́чным
В.	эўтэкты́чны (неадуш.) эўтэкты́чнага (адуш.)	эўтэкты́чную	эўтэкты́чнае	эўтэкты́чныя (неадуш.) эўтэкты́чных (адуш.)
Т.	эўтэкты́чным	эўтэкты́чнай эўтэкты́чнаю	эўтэкты́чным	эўтэкты́чнымі
М.	эўтэкты́чным	эўтэкты́чнай	эўтэкты́чным	эўтэкты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

эўфані́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	эўфані́чны	эўфані́чная	эўфані́чнае	эўфані́чныя
Р.	эўфані́чнага	эўфані́чнай эўфані́чнае	эўфані́чнага	эўфані́чных
Д.	эўфані́чнаму	эўфані́чнай	эўфані́чнаму	эўфані́чным
В.	эўфані́чны (неадуш.) эўфані́чнага (адуш.)	эўфані́чную	эўфані́чнае	эўфані́чныя (неадуш.) эўфані́чных (адуш.)
Т.	эўфані́чным	эўфані́чнай эўфані́чнаю	эўфані́чным	эўфані́чнымі
М.	эўфані́чным	эўфані́чнай	эўфані́чным	эўфані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

эўфані́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

эўфа́ўзіевы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	эўфа́ўзіевы	эўфа́ўзіевая	эўфа́ўзіевае	эўфа́ўзіевыя
Р.	эўфа́ўзіевага	эўфа́ўзіевай эўфа́ўзіевае	эўфа́ўзіевага	эўфа́ўзіевых
Д.	эўфа́ўзіеваму	эўфа́ўзіевай	эўфа́ўзіеваму	эўфа́ўзіевым
В.	эўфа́ўзіевы (неадуш.) эўфа́ўзіевага (адуш.)	эўфа́ўзіевую	эўфа́ўзіевае	эўфа́ўзіевыя (неадуш.) эўфа́ўзіевых (адуш.)
Т.	эўфа́ўзіевым	эўфа́ўзіевай эўфа́ўзіеваю	эўфа́ўзіевым	эўфа́ўзіевымі
М.	эўфа́ўзіевым	эўфа́ўзіевай	эўфа́ўзіевым	эўфа́ўзіевых

Крыніцы: piskunou2012.

эўфемі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эўфемісты́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
эўфемісты́чна	эўфемісты́чней	-

Крыніцы: piskunou2012.

эўфемісты́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum