задыя́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
задыя́к |
| Р. |
задыя́ка |
| Д. |
задыя́ку |
| В. |
задыя́к |
| Т. |
задыя́кам |
| М. |
задыя́ку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
задыяка́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
задыяка́льны |
задыяка́льная |
задыяка́льнае |
задыяка́льныя |
| Р. |
задыяка́льнага |
задыяка́льнай задыяка́льнае |
задыяка́льнага |
задыяка́льных |
| Д. |
задыяка́льнаму |
задыяка́льнай |
задыяка́льнаму |
задыяка́льным |
| В. |
задыяка́льны (неадуш.) задыяка́льнага (адуш.) |
задыяка́льную |
задыяка́льнае |
задыяка́льныя (неадуш.) задыяка́льных (адуш.) |
| Т. |
задыяка́льным |
задыяка́льнай задыяка́льнаю |
задыяка́льным |
задыяка́льнымі |
| М. |
задыяка́льным |
задыяка́льнай |
задыяка́льным |
задыяка́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
задэкарава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
задэкарава́ны |
задэкарава́ная |
задэкарава́нае |
задэкарава́ныя |
| Р. |
задэкарава́нага |
задэкарава́най задэкарава́нае |
задэкарава́нага |
задэкарава́ных |
| Д. |
задэкарава́наму |
задэкарава́най |
задэкарава́наму |
задэкарава́ным |
| В. |
задэкарава́ны (неадуш.) задэкарава́нага (адуш.) |
задэкарава́ную |
задэкарава́нае |
задэкарава́ныя (неадуш.) задэкарава́ных (адуш.) |
| Т. |
задэкарава́ным |
задэкарава́най задэкарава́наю |
задэкарава́ным |
задэкарава́нымі |
| М. |
задэкарава́ным |
задэкарава́най |
задэкарава́ным |
задэкарава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
задэкарава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
задэкару́ецца |
задэкару́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
задэкарава́ўся |
задэкарава́ліся |
| ж. |
задэкарава́лася |
| н. |
задэкарава́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
задэкарава́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
задэкарава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
задэкару́ю |
задэкару́ем |
| 2-я ас. |
задэкару́еш |
задэкару́еце |
| 3-я ас. |
задэкару́е |
задэкару́юць |
| Прошлы час |
| м. |
задэкарава́ў |
задэкарава́лі |
| ж. |
задэкарава́ла |
| н. |
задэкарава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
задэкару́й |
задэкару́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
задэкарава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
задэкламава́ць
‘пачаць дэкламаваць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
задэкламу́ю |
задэкламу́ем |
| 2-я ас. |
задэкламу́еш |
задэкламу́еце |
| 3-я ас. |
задэкламу́е |
задэкламу́юць |
| Прошлы час |
| м. |
задэкламава́ў |
задэкламава́лі |
| ж. |
задэкламава́ла |
| н. |
задэкламава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
задэкламу́й |
задэкламу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
задэкламава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
задэкларава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
задэкларава́ны |
задэкларава́ная |
задэкларава́нае |
задэкларава́ныя |
| Р. |
задэкларава́нага |
задэкларава́най задэкларава́нае |
задэкларава́нага |
задэкларава́ных |
| Д. |
задэкларава́наму |
задэкларава́най |
задэкларава́наму |
задэкларава́ным |
| В. |
задэкларава́ны (неадуш.) задэкларава́нага (адуш.) |
задэкларава́ную |
задэкларава́нае |
задэкларава́ныя (неадуш.) задэкларава́ных (адуш.) |
| Т. |
задэкларава́ным |
задэкларава́най задэкларава́наю |
задэкларава́ным |
задэкларава́нымі |
| М. |
задэкларава́ным |
задэкларава́най |
задэкларава́ным |
задэкларава́ных |
Кароткая форма: задэкларава́на.
Крыніцы:
piskunou2012.