Verbum

анлайнавы слоўнік

каранда́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каранда́шны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	каранда́шны	каранда́шная	каранда́шнае	каранда́шныя
Р.	каранда́шнага	каранда́шнай каранда́шнае	каранда́шнага	каранда́шных
Д.	каранда́шнаму	каранда́шнай	каранда́шнаму	каранда́шным
В.	каранда́шны (неадуш.) каранда́шнага (адуш.)	каранда́шную	каранда́шнае	каранда́шныя (неадуш.) каранда́шных (адуш.)
Т.	каранда́шным	каранда́шнай каранда́шнаю	каранда́шным	каранда́шнымі
М.	каранда́шным	каранда́шнай	каранда́шным	каранда́шных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Кара́ндашы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

каранда́шык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Каранды́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Каране́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Каране́ўскія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

Каране́ўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Каране́ўшчына
Р.	Каране́ўшчыны
Д.	Каране́ўшчыне
В.	Каране́ўшчыну
Т.	Каране́ўшчынай Каране́ўшчынаю
М.	Каране́ўшчыне

Каране́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Каранё́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне