самагу́бніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
самагу́бніца |
самагу́бніцы |
Р. |
самагу́бніцы |
самагу́бніц |
Д. |
самагу́бніцы |
самагу́бніцам |
В. |
самагу́бніцу |
самагу́бніц |
Т. |
самагу́бніцай самагу́бніцаю |
самагу́бніцамі |
М. |
самагу́бніцы |
самагу́бніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
самагу́бны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
самагу́бны |
самагу́бная |
самагу́бнае |
самагу́бныя |
Р. |
самагу́бнага |
самагу́бнай самагу́бнае |
самагу́бнага |
самагу́бных |
Д. |
самагу́бнаму |
самагу́бнай |
самагу́бнаму |
самагу́бным |
В. |
самагу́бны (неадуш.) самагу́бнага (адуш.) |
самагу́бную |
самагу́бнае |
самагу́бныя (неадуш.) самагу́бных (адуш.) |
Т. |
самагу́бным |
самагу́бнай самагу́бнаю |
самагу́бным |
самагу́бнымі |
М. |
самагу́бным |
самагу́бнай |
самагу́бным |
самагу́бных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самагу́бства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
самагу́бства |
самагу́бствы |
Р. |
самагу́бства |
самагу́бстваў |
Д. |
самагу́бству |
самагу́бствам |
В. |
самагу́бства |
самагу́бствы |
Т. |
самагу́бствам |
самагу́бствамі |
М. |
самагу́бстве |
самагу́бствах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самагу́бца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
самагу́бца |
самагу́бцы |
Р. |
самагу́бцы |
самагу́бцаў |
Д. |
самагу́бцы |
самагу́бцам |
В. |
самагу́бцу |
самагу́бцаў |
Т. |
самагу́бцай самагу́бцаю |
самагу́бцамі |
М. |
самагу́бцы |
самагу́бцах |
Крыніцы:
sbm2012,
tsbm1984.
самагу́бца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
самагу́бца |
самагу́бцы |
Р. |
самагу́бцы |
самагу́бцаў |
Д. |
самагу́бцу |
самагу́бцам |
В. |
самагу́бцу |
самагу́бцаў |
Т. |
самагу́бцам |
самагу́бцамі |
М. |
самагу́бцу |
самагу́бцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
самагу́дка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
самагу́дка |
самагу́дкі |
Р. |
самагу́дкі |
самагу́дак |
Д. |
самагу́дцы |
самагу́дкам |
В. |
самагу́дку |
самагу́дкі |
Т. |
самагу́дкай самагу́дкаю |
самагу́дкамі |
М. |
самагу́дцы |
самагу́дках |
Крыніцы:
piskunou2012.
самагу́ды
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
самагу́ды |
Р. |
самагу́даў |
Д. |
самагу́дам |
В. |
самагу́ды |
Т. |
самагу́дамі |
М. |
самагу́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
самагу́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
самагу́чны |
самагу́чная |
самагу́чнае |
самагу́чныя |
Р. |
самагу́чнага |
самагу́чнай самагу́чнае |
самагу́чнага |
самагу́чных |
Д. |
самагу́чнаму |
самагу́чнай |
самагу́чнаму |
самагу́чным |
В. |
самагу́чны (неадуш.) самагу́чнага (адуш.) |
самагу́чную |
самагу́чнае |
самагу́чныя (неадуш.) самагу́чных (адуш.) |
Т. |
самагу́чным |
самагу́чнай самагу́чнаю |
самагу́чным |
самагу́чнымі |
М. |
самагу́чным |
самагу́чнай |
самагу́чным |
самагу́чных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.