самагу́бца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
| самагу́бца | самагу́бцы | |
| самагу́бцы | самагу́бцаў | |
| самагу́бцу | самагу́бцам | |
| самагу́бцу | самагу́бцаў | |
| самагу́бцам | самагу́бцамі | |
| самагу́бцу | самагу́бцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)