чу́хнуць
‘рохнуць (пра свінню і пад.); сказаць нешта грубае (без прамога дапаўнення); плёснуць чаго-небудзь (чухнуць вады на агонь)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| чу́хну | чу́хнем | |
| чу́хнеш | чу́хнеце | |
| чу́хне | чу́хнуць | |
| Прошлы час | ||
| чу́хнуў | чу́хнулі | |
| чу́хнула | ||
| чу́хнула | ||
| Загадны лад | ||
| чу́хні | чу́хніце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| чу́хнуўшы | ||
Крыніцы:
Чу́хны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Чу́хны | |
| Чу́хнаў | |
| Чу́хнам | |
| Чу́хны | |
| Чу́хнамі | |
| Чу́хнах |
чу́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| чу́юся | чу́емся | |
| чу́ешся | чу́ецеся | |
| чу́ецца | чу́юцца | |
| Прошлы час | ||
| чу́ўся | чу́ліся | |
| чу́лася | ||
| чу́лася | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| чу́ючыся | ||
Крыніцы:
чуццё́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| чуццё́ | |
| чуцця́ | |
| чуццю́ | |
| чуццё́ | |
| чуццём | |
| чуцці́ |
Крыніцы:
чу́ць
прыслоўе
| чу́ць | - | - |
Крыніцы:
чу́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| чу́ю | чу́ем | |
| чу́еш | чу́еце | |
| чу́е | чу́юць | |
| Прошлы час | ||
| чу́ў | чу́лі | |
| чу́ла | ||
| чу́ла | ||
| Загадны лад | ||
| чу́й | чу́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| чу́ючы | ||
Крыніцы:
Чу́цькі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Чу́цькі | |
| Чу́цек Чу́цькаў |
|
| Чу́цькам | |
| Чу́цькі | |
| Чу́цькамі | |
| Чу́цьках |
чу́чавіцкі
прыметнік, адносны
| чу́чавіцкі | чу́чавіцкая | чу́чавіцкае | чу́чавіцкія | |
| чу́чавіцкага | чу́чавіцкай чу́чавіцкае |
чу́чавіцкага | чу́чавіцкіх | |
| чу́чавіцкаму | чу́чавіцкай | чу́чавіцкаму | чу́чавіцкім | |
| чу́чавіцкі ( чу́чавіцкага ( |
чу́чавіцкую | чу́чавіцкае | чу́чавіцкія ( чу́чавіцкіх ( |
|
| чу́чавіцкім | чу́чавіцкай чу́чавіцкаю |
чу́чавіцкім | чу́чавіцкімі | |
| чу́чавіцкім | чу́чавіцкай | чу́чавіцкім | чу́чавіцкіх | |
Крыніцы:
чу́чала
‘неахайны, брудны чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, ніякі род, 1 скланенне
| чу́чала | чу́чалы | |
| чу́чала | чу́чал | |
| чу́чалу | чу́чалам | |
| чу́чала | чу́чал | |
| чу́чалам | чу́чаламі | |
| чу́чале | чу́чалах |
Крыніцы:
чу́чала
‘набітая чым-н. скура жывёлы, птушкі’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| чу́чала | чу́чалы | |
| чу́чала | чу́чал | |
| чу́чалу | чу́чалам | |
| чу́чала | чу́чалы | |
| чу́чалам | чу́чаламі | |
| чу́чале | чу́чалах |
Крыніцы: