чу́чала

‘набітая чым-н. скура жывёлы, птушкі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чу́чала чу́чалы
Р. чу́чала чу́чал
Д. чу́чалу чу́чалам
В. чу́чала чу́чалы
Т. чу́чалам чу́чаламі
М. чу́чале чу́чалах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)