Verbum

анлайнавы слоўнік

Чу́дзенічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Чу́дзін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

чу́дзінскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	чу́дзінскі	чу́дзінская	чу́дзінскае	чу́дзінскія
Р.	чу́дзінскага	чу́дзінскай чу́дзінскае	чу́дзінскага	чу́дзінскіх
Д.	чу́дзінскаму	чу́дзінскай	чу́дзінскаму	чу́дзінскім
В.	чу́дзінскі (неадуш.) чу́дзінскага (адуш.)	чу́дзінскую	чу́дзінскае	чу́дзінскія (неадуш.) чу́дзінскіх (адуш.)
Т.	чу́дзінскім	чу́дзінскай чу́дзінскаю	чу́дзінскім	чу́дзінскімі
М.	чу́дзінскім	чу́дзінскай	чу́дзінскім	чу́дзінскіх

Крыніцы: piskunou2012.

чу́дзь

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Чу́дня

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Чудо́ўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

чу́дскі

прыметнік, адносны

Іншыя варыянты: чудскі́.

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

чудскі́

прыметнік, адносны

Іншыя варыянты: чу́дскі.

Крыніцы: tsblm1996.