дагуля́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дагуля́ны |
дагуля́ная |
дагуля́нае |
дагуля́ныя |
Р. |
дагуля́нага |
дагуля́най дагуля́нае |
дагуля́нага |
дагуля́ных |
Д. |
дагуля́наму |
дагуля́най |
дагуля́наму |
дагуля́ным |
В. |
дагуля́ны (неадуш.) дагуля́нага (адуш.) |
дагуля́ную |
дагуля́нае |
дагуля́ныя (неадуш.) дагуля́ных (адуш.) |
Т. |
дагуля́ным |
дагуля́най дагуля́наю |
дагуля́ным |
дагуля́нымі |
М. |
дагуля́ным |
дагуля́най |
дагуля́ным |
дагуля́ных |
Кароткая форма: дагуля́на.
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
дагуля́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
дагуля́юся |
дагуля́емся |
2-я ас. |
дагуля́ешся |
дагуля́ецеся |
3-я ас. |
дагуля́ецца |
дагуля́юцца |
Прошлы час |
м. |
дагуля́ўся |
дагуля́ліся |
ж. |
дагуля́лася |
н. |
дагуля́лася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
дагуля́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дагуля́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
дагуля́ю |
дагуля́ем |
2-я ас. |
дагуля́еш |
дагуля́еце |
3-я ас. |
дагуля́е |
дагуля́юць |
Прошлы час |
м. |
дагуля́ў |
дагуля́лі |
ж. |
дагуля́ла |
н. |
дагуля́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
дагуля́й |
дагуля́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
дагуля́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дагу́са
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дагу́са |
дагу́сы |
Р. |
дагу́сы |
дагу́с |
Д. |
дагу́се |
дагу́сам |
В. |
дагу́су |
дагу́сы |
Т. |
дагу́сай дагу́саю |
дагу́самі |
М. |
дагу́се |
дагу́сах |
Крыніцы:
piskunou2012.
дагэ́туль
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
дагэ́туль |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.