утракві́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
утракві́ст |
утракві́сты |
Р. |
утракві́ста |
утракві́стаў |
Д. |
утракві́сту |
утракві́стам |
В. |
утракві́ста |
утракві́стаў |
Т. |
утракві́стам |
утракві́стамі |
М. |
утракві́сце |
утракві́стах |
Крыніцы:
piskunou2012.
утрамбава́на
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
утрамбава́на |
утрамбава́ней |
- |
утрамбава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
утрамбава́ны |
утрамбава́ная |
утрамбава́нае |
утрамбава́ныя |
Р. |
утрамбава́нага |
утрамбава́най утрамбава́нае |
утрамбава́нага |
утрамбава́ных |
Д. |
утрамбава́наму |
утрамбава́най |
утрамбава́наму |
утрамбава́ным |
В. |
утрамбава́ны (неадуш.) утрамбава́нага (адуш.) |
утрамбава́ную |
утрамбава́нае |
утрамбава́ныя (неадуш.) утрамбава́ных (адуш.) |
Т. |
утрамбава́ным |
утрамбава́най утрамбава́наю |
утрамбава́ным |
утрамбава́нымі |
М. |
утрамбава́ным |
утрамбава́най |
утрамбава́ным |
утрамбава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
утрамбава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
утрамбава́ны |
утрамбава́ная |
утрамбава́нае |
утрамбава́ныя |
Р. |
утрамбава́нага |
утрамбава́най утрамбава́нае |
утрамбава́нага |
утрамбава́ных |
Д. |
утрамбава́наму |
утрамбава́най |
утрамбава́наму |
утрамбава́ным |
В. |
утрамбава́ны (неадуш.) утрамбава́нага (адуш.) |
утрамбава́ную |
утрамбава́нае |
утрамбава́ныя (неадуш.) утрамбава́ных (адуш.) |
Т. |
утрамбава́ным |
утрамбава́най утрамбава́наю |
утрамбава́ным |
утрамбава́нымі |
М. |
утрамбава́ным |
утрамбава́най |
утрамбава́ным |
утрамбава́ных |
Кароткая форма: утрамбава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
утрамбава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
утрамбу́ецца |
утрамбу́юцца |
Прошлы час |
м. |
утрамбава́ўся |
утрамбава́ліся |
ж. |
утрамбава́лася |
н. |
утрамбава́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
утрамбава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
утрамбу́ю |
утрамбу́ем |
2-я ас. |
утрамбу́еш |
утрамбу́еце |
3-я ас. |
утрамбу́е |
утрамбу́юць |
Прошлы час |
м. |
утрамбава́ў |
утрамбава́лі |
ж. |
утрамбава́ла |
н. |
утрамбава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
утрамбу́й |
утрамбу́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
утрамбава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
утрамбо́ваны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
утрамбо́ваны |
утрамбо́ваная |
утрамбо́ванае |
утрамбо́ваныя |
Р. |
утрамбо́ванага |
утрамбо́ванай |
утрамбо́ванага |
утрамбо́ваных |
Д. |
утрамбо́ванаму |
утрамбо́ванай |
утрамбо́ванаму |
утрамбо́ваным |
В. |
утрамбо́ваны |
утрамбо́ваную |
утрамбо́ванае |
утрамбо́ваныя |
Т. |
утрамбо́ваным |
утрамбо́ванай утрамбо́ванаю |
утрамбо́ваным |
утрамбо́ванымі |
М. |
утрамбо́ваным |
утрамбо́ванай |
утрамбо́ваным |
утрамбо́ваных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
утрамбо́ваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
утрамбо́ваны |
утрамбо́ваная |
утрамбо́ванае |
утрамбо́ваныя |
Р. |
утрамбо́ванага |
утрамбо́ванай |
утрамбо́ванага |
утрамбо́ваных |
Д. |
утрамбо́ванаму |
утрамбо́ванай |
утрамбо́ванаму |
утрамбо́ваным |
В. |
утрамбо́ваны |
утрамбо́ваную |
утрамбо́ванае |
утрамбо́ваныя утрамбо́ваных |
Т. |
утрамбо́ваным |
утрамбо́ванай утрамбо́ванаю |
утрамбо́ваным |
утрамбо́ванымі |
М. |
утрамбо́ваным |
утрамбо́ванай |
утрамбо́ваным |
утрамбо́ваных |
Кароткая форма: утрамбо́вана.
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
утрамбо́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
утрамбо́вачны |
утрамбо́вачная |
утрамбо́вачнае |
утрамбо́вачныя |
Р. |
утрамбо́вачнага |
утрамбо́вачнай утрамбо́вачнае |
утрамбо́вачнага |
утрамбо́вачных |
Д. |
утрамбо́вачнаму |
утрамбо́вачнай |
утрамбо́вачнаму |
утрамбо́вачным |
В. |
утрамбо́вачны (неадуш.) утрамбо́вачнага (адуш.) |
утрамбо́вачную |
утрамбо́вачнае |
утрамбо́вачныя (неадуш.) утрамбо́вачных (адуш.) |
Т. |
утрамбо́вачным |
утрамбо́вачнай утрамбо́вачнаю |
утрамбо́вачным |
утрамбо́вачнымі |
М. |
утрамбо́вачным |
утрамбо́вачнай |
утрамбо́вачным |
утрамбо́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
утрамбо́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
утрамбо́ўванне |
Р. |
утрамбо́ўвання |
Д. |
утрамбо́ўванню |
В. |
утрамбо́ўванне |
Т. |
утрамбо́ўваннем |
М. |
утрамбо́ўванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.