чужазе́мнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
чужазе́мнік |
чужазе́мнікі |
Р. |
чужазе́мніка |
чужазе́мнікаў |
Д. |
чужазе́мніку |
чужазе́мнікам |
В. |
чужазе́мніка |
чужазе́мнікаў |
Т. |
чужазе́мнікам |
чужазе́мнікамі |
М. |
чужазе́мніку |
чужазе́мніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
чужазе́мны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
чужазе́мны |
чужазе́мная |
чужазе́мнае |
чужазе́мныя |
Р. |
чужазе́мнага |
чужазе́мнай чужазе́мнае |
чужазе́мнага |
чужазе́мных |
Д. |
чужазе́мнаму |
чужазе́мнай |
чужазе́мнаму |
чужазе́мным |
В. |
чужазе́мны (неадуш.) чужазе́мнага (адуш.) |
чужазе́мную |
чужазе́мнае |
чужазе́мныя (неадуш.) чужазе́мных (адуш.) |
Т. |
чужазе́мным |
чужазе́мнай чужазе́мнаю |
чужазе́мным |
чужазе́мнымі |
М. |
чужазе́мным |
чужазе́мнай |
чужазе́мным |
чужазе́мных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
чужазе́мчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
чужазе́мчык |
чужазе́мчыкі |
Р. |
чужазе́мчыка |
чужазе́мчыкаў |
Д. |
чужазе́мчыку |
чужазе́мчыкам |
В. |
чужазе́мчыка |
чужазе́мчыкаў |
Т. |
чужазе́мчыкам |
чужазе́мчыкамі |
М. |
чужазе́мчыку |
чужазе́мчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
чужазе́мшчына
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
чужазе́мшчына |
Р. |
чужазе́мшчыны |
Д. |
чужазе́мшчыне |
В. |
чужазе́мшчыну |
Т. |
чужазе́мшчынай чужазе́мшчынаю |
М. |
чужазе́мшчыне |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
чужа́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
чужа́к |
чужакі́ |
Р. |
чужака́ |
чужако́ў |
Д. |
чужаку́ |
чужака́м |
В. |
чужака́ |
чужако́ў |
Т. |
чужако́м |
чужака́мі |
М. |
чужаку́ |
чужака́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
чужало́жнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
чужало́жнік |
чужало́жнікі |
Р. |
чужало́жніка |
чужало́жнікаў |
Д. |
чужало́жніку |
чужало́жнікам |
В. |
чужало́жніка |
чужало́жнікаў |
Т. |
чужало́жнікам |
чужало́жнікамі |
М. |
чужало́жніку |
чужало́жніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
чужало́жніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
чужало́жніцтва |
Р. |
чужало́жніцтва |
Д. |
чужало́жніцтву |
В. |
чужало́жніцтва |
Т. |
чужало́жніцтвам |
М. |
чужало́жніцтве |
Крыніцы:
piskunou2012.
чужало́жнічаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
чужало́жнічаю |
чужало́жнічаем |
2-я ас. |
чужало́жнічаеш |
чужало́жнічаеце |
3-я ас. |
чужало́жнічае |
чужало́жнічаюць |
Прошлы час |
м. |
чужало́жнічаў |
чужало́жнічалі |
ж. |
чужало́жнічала |
н. |
чужало́жнічала |
Загадны лад |
2-я ас. |
чужало́жнічай |
чужало́жнічайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
чужало́жнічаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.