Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
авеёіклмнопстухцчшыюя

усёба́члівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усёба́члівы усёба́члівая усёба́члівае усёба́члівыя
Р. усёба́члівага усёба́члівай
усёба́члівае		 усёба́члівага усёба́члівых
Д. усёба́чліваму усёба́члівай усёба́чліваму усёба́члівым
В. усёба́члівы (неадуш.)
усёба́члівага (адуш.)		 усёба́члівую усёба́члівае усёба́члівыя (неадуш.)
усёба́члівых (адуш.)
Т. усёба́члівым усёба́члівай
усёба́чліваю		 усёба́члівым усёба́члівымі
М. усёба́члівым усёба́члівай усёба́члівым усёба́члівых

Крыніцы: piskunou2012.

усёбачна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
усёбачна - -

усёба́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усёба́чны усёба́чная усёба́чнае усёба́чныя
Р. усёба́чнага усёба́чнай
усёба́чнае		 усёба́чнага усёба́чных
Д. усёба́чнаму усёба́чнай усёба́чнаму усёба́чным
В. усёба́чны (неадуш.)
усёба́чнага (адуш.)		 усёба́чную усёба́чнае усёба́чныя (неадуш.)
усёба́чных (адуш.)
Т. усёба́чным усёба́чнай
усёба́чнаю		 усёба́чным усёба́чнымі
М. усёба́чным усёба́чнай усёба́чным усёба́чных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

усёве́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. усёве́д усёве́ды
Р. усёве́да усёве́даў
Д. усёве́ду усёве́дам
В. усёве́да усёве́даў
Т. усёве́дам усёве́дамі
М. усёве́дзе усёве́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

усёве́данне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. усёве́данне
Р. усёве́дання
Д. усёве́данню
В. усёве́данне
Т. усёве́даннем
М. усёве́данні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

усёведна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
усёведна усёведней -

усёве́днасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. усёве́днасць
Р. усёве́днасці
Д. усёве́днасці
В. усёве́днасць
Т. усёве́днасцю
М. усёве́днасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

усёве́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усёве́дны усёве́дная усёве́днае усёве́дныя
Р. усёве́днага усёве́днай
усёве́днае		 усёве́днага усёве́дных
Д. усёве́днаму усёве́днай усёве́днаму усёве́дным
В. усёве́дны (неадуш.)
усёве́днага (адуш.)		 усёве́дную усёве́днае усёве́дныя (неадуш.)
усёве́дных (адуш.)
Т. усёве́дным усёве́днай
усёве́днаю		 усёве́дным усёве́днымі
М. усёве́дным усёве́днай усёве́дным усёве́дных

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

усёвідушча

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
усёвідушча - -

усёвіду́шчасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. усёвіду́шчасць
Р. усёвіду́шчасці
Д. усёвіду́шчасці
В. усёвіду́шчасць
Т. усёвіду́шчасцю
М. усёвіду́шчасці

Крыніцы: piskunou2012.