Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгдзійклмнпрстўфхцшэ-

дэфармава́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. дэфарму́ецца дэфарму́юцца
Прошлы час
м. дэфармава́ўся дэфармава́ліся
ж. дэфармава́лася
н. дэфармава́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дэфармава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дэфарму́ю дэфарму́ем
2-я ас. дэфарму́еш дэфарму́еце
3-я ас. дэфарму́е дэфарму́юць
Прошлы час
м. дэфармава́ў дэфармава́лі
ж. дэфармава́ла
н. дэфармава́ла
Загадны лад
2-я ас. дэфарму́й дэфарму́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дэфарму́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дэфармава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дэфарму́ю дэфарму́ем
2-я ас. дэфарму́еш дэфарму́еце
3-я ас. дэфарму́е дэфарму́юць
Прошлы час
м. дэфармава́ў дэфармава́лі
ж. дэфармава́ла
н. дэфармава́ла
Загадны лад
2-я ас. дэфарму́й дэфарму́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дэфармава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дэфармацы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэфармацы́йны дэфармацы́йная дэфармацы́йнае дэфармацы́йныя
Р. дэфармацы́йнага дэфармацы́йнай
дэфармацы́йнае		 дэфармацы́йнага дэфармацы́йных
Д. дэфармацы́йнаму дэфармацы́йнай дэфармацы́йнаму дэфармацы́йным
В. дэфармацы́йны (неадуш.)
дэфармацы́йнага (адуш.)		 дэфармацы́йную дэфармацы́йнае дэфармацы́йныя (неадуш.)
дэфармацы́йных (адуш.)
Т. дэфармацы́йным дэфармацы́йнай
дэфармацы́йнаю		 дэфармацы́йным дэфармацы́йнымі
М. дэфармацы́йным дэфармацы́йнай дэфармацы́йным дэфармацы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

дэфарма́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дэфарма́цыя дэфарма́цыі
Р. дэфарма́цыі дэфарма́цый
Д. дэфарма́цыі дэфарма́цыям
В. дэфарма́цыю дэфарма́цыі
Т. дэфарма́цыяй
дэфарма́цыяю		 дэфарма́цыямі
М. дэфарма́цыі дэфарма́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дэфасфара́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дэфасфара́цыя
Р. дэфасфара́цыі
Д. дэфасфара́цыі
В. дэфасфара́цыю
Т. дэфасфара́цыяй
дэфасфара́цыяю
М. дэфасфара́цыі

Крыніцы: piskunou2012.

дэфека́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэфека́т дэфека́ты
Р. дэфека́ту дэфека́таў
Д. дэфека́ту дэфека́там
В. дэфека́т дэфека́ты
Т. дэфека́там дэфека́тамі
М. дэфека́це дэфека́тах

Крыніцы: piskunou2012.

дэфека́тар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэфека́тар дэфека́тары
Р. дэфека́тара дэфека́тараў
Д. дэфека́тару дэфека́тарам
В. дэфека́тар дэфека́тары
Т. дэфека́тарам дэфека́тарамі
М. дэфека́тары дэфека́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

дэфекацы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэфекацы́йны дэфекацы́йная дэфекацы́йнае дэфекацы́йныя
Р. дэфекацы́йнага дэфекацы́йнай
дэфекацы́йнае		 дэфекацы́йнага дэфекацы́йных
Д. дэфекацы́йнаму дэфекацы́йнай дэфекацы́йнаму дэфекацы́йным
В. дэфекацы́йны (неадуш.)
дэфекацы́йнага (адуш.)		 дэфекацы́йную дэфекацы́йнае дэфекацы́йныя (неадуш.)
дэфекацы́йных (адуш.)
Т. дэфекацы́йным дэфекацы́йнай
дэфекацы́йнаю		 дэфекацы́йным дэфекацы́йнымі
М. дэфекацы́йным дэфекацы́йнай дэфекацы́йным дэфекацы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

дэфека́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дэфека́цыя
Р. дэфека́цыі
Д. дэфека́цыі
В. дэфека́цыю
Т. дэфека́цыяй
дэфека́цыяю
М. дэфека́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.