другакла́снік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
другакла́снік |
другакла́снікі |
Р. |
другакла́сніка |
другакла́снікаў |
Д. |
другакла́сніку |
другакла́снікам |
В. |
другакла́сніка |
другакла́снікаў |
Т. |
другакла́снікам |
другакла́снікамі |
М. |
другакла́сніку |
другакла́сніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
другакла́сніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
другакла́сніца |
другакла́сніцы |
Р. |
другакла́сніцы |
другакла́сніц |
Д. |
другакла́сніцы |
другакла́сніцам |
В. |
другакла́сніцу |
другакла́сніц |
Т. |
другакла́сніцай другакла́сніцаю |
другакла́сніцамі |
М. |
другакла́сніцы |
другакла́сніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
другакла́сны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
другакла́сны |
другакла́сная |
другакла́снае |
другакла́сныя |
Р. |
другакла́снага |
другакла́снай другакла́снае |
другакла́снага |
другакла́сных |
Д. |
другакла́снаму |
другакла́снай |
другакла́снаму |
другакла́сным |
В. |
другакла́сны (неадуш.) другакла́снага (адуш.) |
другакла́сную |
другакла́снае |
другакла́сныя (неадуш.) другакла́сных (адуш.) |
Т. |
другакла́сным |
другакла́снай другакла́снаю |
другакла́сным |
другакла́снымі |
М. |
другакла́сным |
другакла́снай |
другакла́сным |
другакла́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
другакла́сны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
другакла́сны |
другакла́сная |
другакла́снае |
другакла́сныя |
Р. |
другакла́снага |
другакла́снай другакла́снае |
другакла́снага |
другакла́сных |
Д. |
другакла́снаму |
другакла́снай |
другакла́снаму |
другакла́сным |
В. |
другакла́сны (неадуш.) другакла́снага (адуш.) |
другакла́сную |
другакла́снае |
другакла́сныя (неадуш.) другакла́сных (адуш.) |
Т. |
другакла́сным |
другакла́снай другакла́снаю |
другакла́сным |
другакла́снымі |
М. |
другакла́сным |
другакла́снай |
другакла́сным |
другакла́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
другаку́рснік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
другаку́рснік |
другаку́рснікі |
Р. |
другаку́рсніка |
другаку́рснікаў |
Д. |
другаку́рсніку |
другаку́рснікам |
В. |
другаку́рсніка |
другаку́рснікаў |
Т. |
другаку́рснікам |
другаку́рснікамі |
М. |
другаку́рсніку |
другаку́рсніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
другаку́рсніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
другаку́рсніца |
другаку́рсніцы |
Р. |
другаку́рсніцы |
другаку́рсніц |
Д. |
другаку́рсніцы |
другаку́рсніцам |
В. |
другаку́рсніцу |
другаку́рсніц |
Т. |
другаку́рсніцай другаку́рсніцаю |
другаку́рсніцамі |
М. |
другаку́рсніцы |
другаку́рсніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
другаку́рсны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
другаку́рсны |
другаку́рсная |
другаку́рснае |
другаку́рсныя |
Р. |
другаку́рснага |
другаку́рснай другаку́рснае |
другаку́рснага |
другаку́рсных |
Д. |
другаку́рснаму |
другаку́рснай |
другаку́рснаму |
другаку́рсным |
В. |
другаку́рсны (неадуш.) другаку́рснага (адуш.) |
другаку́рсную |
другаку́рснае |
другаку́рсныя (неадуш.) другаку́рсных (адуш.) |
Т. |
другаку́рсным |
другаку́рснай другаку́рснаю |
другаку́рсным |
другаку́рснымі |
М. |
другаку́рсным |
другаку́рснай |
другаку́рсным |
другаку́рсных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
другара́дна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
другара́дна |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
другара́днасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
другара́днасць |
Р. |
другара́днасці |
Д. |
другара́днасці |
В. |
другара́днасць |
Т. |
другара́днасцю |
М. |
другара́днасці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.