другаку́рснік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. другаку́рснік другаку́рснікі
Р. другаку́рсніка другаку́рснікаў
Д. другаку́рсніку другаку́рснікам
В. другаку́рсніка другаку́рснікаў
Т. другаку́рснікам другаку́рснікамі
М. другаку́рсніку другаку́рсніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)