другаку́рсніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. другаку́рсніца другаку́рсніцы
Р. другаку́рсніцы другаку́рсніц
Д. другаку́рсніцы другаку́рсніцам
В. другаку́рсніцу другаку́рсніц
Т. другаку́рсніцай
другаку́рсніцаю		 другаку́рсніцамі
М. другаку́рсніцы другаку́рсніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)