вінава́ціць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вінава́чу |
вінава́цім |
2-я ас. |
вінава́ціш |
вінава́ціце |
3-я ас. |
вінава́ціць |
вінава́цяць |
Прошлы час |
м. |
вінава́ціў |
вінава́цілі |
ж. |
вінава́ціла |
н. |
вінава́ціла |
Загадны лад |
2-я ас. |
вінава́ць |
вінава́цьце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
вінава́цячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вінава́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вінава́чанне |
вінава́чанні |
Р. |
вінава́чання |
вінава́чанняў |
Д. |
вінава́чанню |
вінава́чанням |
В. |
вінава́чанне |
вінава́чанні |
Т. |
вінава́чаннем |
вінава́чаннямі |
М. |
вінава́чанні |
вінава́чаннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
вінава́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вінава́чаны |
вінава́чаная |
вінава́чанае |
вінава́чаныя |
Р. |
вінава́чанага |
вінава́чанай вінава́чанае |
вінава́чанага |
вінава́чаных |
Д. |
вінава́чанаму |
вінава́чанай |
вінава́чанаму |
вінава́чаным |
В. |
вінава́чаны (неадуш.) вінава́чанага (адуш.) |
вінава́чаную |
вінава́чанае |
вінава́чаныя (неадуш.) вінава́чаных (адуш.) |
Т. |
вінава́чаным |
вінава́чанай вінава́чанаю |
вінава́чаным |
вінава́чанымі |
М. |
вінава́чаным |
вінава́чанай |
вінава́чаным |
вінава́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
вінава́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вінава́чванне |
вінава́чванні |
Р. |
вінава́чвання |
вінава́чванняў |
Д. |
вінава́чванню |
вінава́чванням |
В. |
вінава́чванне |
вінава́чванні |
Т. |
вінава́чваннем |
вінава́чваннямі |
М. |
вінава́чванні |
вінава́чваннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
вінагра́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
вінагра́д |
Р. |
вінагра́ду |
Д. |
вінагра́ду |
В. |
вінагра́д |
Т. |
вінагра́дам |
М. |
вінагра́дзе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Вінагра́д
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Вінагра́д |
Р. |
Вінагра́да |
Д. |
Вінагра́ду |
В. |
Вінагра́д |
Т. |
Вінагра́дам |
М. |
Вінагра́дзе |
вінаградалячэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
вінаградалячэ́нне |
Р. |
вінаградалячэ́ння |
Д. |
вінаградалячэ́нню |
В. |
вінаградалячэ́нне |
Т. |
вінаградалячэ́ннем |
М. |
вінаградалячэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
вінагра́дар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вінагра́дар |
вінагра́дары |
Р. |
вінагра́дара |
вінагра́дараў |
Д. |
вінагра́дару |
вінагра́дарам |
В. |
вінагра́дара |
вінагра́дараў |
Т. |
вінагра́дарам |
вінагра́дарамі |
М. |
вінагра́дару |
вінагра́дарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вінагра́дарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вінагра́дарскі |
вінагра́дарская |
вінагра́дарскае |
вінагра́дарскія |
Р. |
вінагра́дарскага |
вінагра́дарскай вінагра́дарскае |
вінагра́дарскага |
вінагра́дарскіх |
Д. |
вінагра́дарскаму |
вінагра́дарскай |
вінагра́дарскаму |
вінагра́дарскім |
В. |
вінагра́дарскі (неадуш.) вінагра́дарскага (адуш.) |
вінагра́дарскую |
вінагра́дарскае |
вінагра́дарскія (неадуш.) вінагра́дарскіх (адуш.) |
Т. |
вінагра́дарскім |
вінагра́дарскай вінагра́дарскаю |
вінагра́дарскім |
вінагра́дарскімі |
М. |
вінагра́дарскім |
вінагра́дарскай |
вінагра́дарскім |
вінагра́дарскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.