Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а е ё і л н о р с т у ф х ц ч ш ы э ю я ’

а б в г д е ё ж з і й к л м н п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -

павуча́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	-	-
2-я ас.	-	-
3-я ас.	павуча́ецца	павуча́юцца
Прошлы час
м.	павуча́ўся	павуча́ліся
ж.	павуча́лася
н.	павуча́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

павуча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	павуча́ю	павуча́ем
2-я ас.	павуча́еш	павуча́еце
3-я ас.	павуча́е	павуча́юць
Прошлы час
м.	павуча́ў	павуча́лі
ж.	павуча́ла
н.	павуча́ла
Загадны лад
2-я ас.	павуча́й	павуча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	павуча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

павучо́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	павучо́к	павучкі́
Р.	павучка́	павучко́ў
Д.	павучку́	павучка́м
В.	павучка́	павучко́ў
Т.	павучко́м	павучка́мі
М.	павучку́	павучка́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

паву́чы

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	паву́чы	паву́чая	паву́чае	паву́чыя
Р.	паву́чага	паву́чай паву́чае	паву́чага	паву́чых
Д.	паву́чаму	паву́чай	паву́чаму	паву́чым
В.	паву́чы (неадуш.) паву́чага (адуш.)	паву́чую	паву́чае	паву́чыя (неадуш.) паву́чых (адуш.)
Т.	паву́чым	паву́чай паву́чаю	паву́чым	паву́чымі
М.	паву́чым	паву́чай	паву́чым	паву́чых

Крыніцы: piskunou2012.

павучы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	павучы́на
Р.	павучы́ны
Д.	павучы́не
В.	павучы́ну
Т.	павучы́най павучы́наю
М.	павучы́не

Крыніцы: piskunou2012.

павучы́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	павучы́нка	павучы́нкі
Р.	павучы́нкі	павучы́нак
Д.	павучы́нцы	павучы́нкам
В.	павучы́нку	павучы́нкі
Т.	павучы́нкай павучы́нкаю	павучы́нкамі
М.	павучы́нцы	павучы́нках

Крыніцы: piskunou2012.

павучы́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	павучы́нне
Р.	павучы́ння
Д.	павучы́нню
В.	павучы́нне
Т.	павучы́ннем
М.	павучы́нні

Крыніцы: piskunou2012.

павучы́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	павучы́ны	павучы́ная	павучы́нае	павучы́ныя
Р.	павучы́нага	павучы́най павучы́нае	павучы́нага	павучы́ных
Д.	павучы́наму	павучы́най	павучы́наму	павучы́ным
В.	павучы́ны (неадуш.) павучы́нага (адуш.)	павучы́ную	павучы́нае	павучы́ныя (неадуш.) павучы́ных (адуш.)
Т.	павучы́ным	павучы́най павучы́наю	павучы́ным	павучы́нымі
М.	павучы́ным	павучы́най	павучы́ным	павучы́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

павучы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	павучу́ся	паву́чымся
2-я ас.	паву́чышся	паву́чыцеся
3-я ас.	паву́чыцца	паву́чацца
Прошлы час
м.	павучы́ўся	павучы́ліся
ж.	павучы́лася
н.	павучы́лася
Загадны лад
2-я ас.	павучы́ся	павучы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час	павучы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

павучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	павучу́	паву́чым
2-я ас.	паву́чыш	паву́чыце
3-я ас.	паву́чыць	паву́чаць
Прошлы час
м.	павучы́ў	павучы́лі
ж.	павучы́ла
н.	павучы́ла
Загадны лад
2-я ас.	павучы́	павучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час	павучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.