Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
авжзмноруыэ

удзевяцяро́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. удзевяцяро́ны удзевяцяро́ная удзевяцяро́нае удзевяцяро́ныя
Р. удзевяцяро́нага удзевяцяро́най
удзевяцяро́нае		 удзевяцяро́нага удзевяцяро́ных
Д. удзевяцяро́наму удзевяцяро́най удзевяцяро́наму удзевяцяро́ным
В. удзевяцяро́ны удзевяцяро́ную удзевяцяро́нае удзевяцяро́ныя
Т. удзевяцяро́ным удзевяцяро́най
удзевяцяро́наю		 удзевяцяро́ным удзевяцяро́нымі
М. удзевяцяро́ным удзевяцяро́най удзевяцяро́ным удзевяцяро́ных

Крыніцы: tsbm1984.

удзевяцяро́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. удзевяцяро́ны удзевяцяро́ная удзевяцяро́нае удзевяцяро́ныя
Р. удзевяцяро́нага удзевяцяро́най
удзевяцяро́нае		 удзевяцяро́нага удзевяцяро́ных
Д. удзевяцяро́наму удзевяцяро́най удзевяцяро́наму удзевяцяро́ным
В. удзевяцяро́ны удзевяцяро́ную удзевяцяро́нае удзевяцяро́ныя
Т. удзевяцяро́ным удзевяцяро́най
удзевяцяро́наю		 удзевяцяро́ным удзевяцяро́нымі
М. удзевяцяро́ным удзевяцяро́най удзевяцяро́ным удзевяцяро́ных

Кароткая форма: удзевяцяро́на.

Крыніцы: tsbm1984.

удзевяцяро́х

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
удзевяцяро́х - -

Крыніцы: piskunou2012.

удзевяцяры́х

‘аб асо+бах ро+знага по+лу’

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
удзевяцяры́х - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

удзевяцяры́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. удзевяцяры́цца удзевяцяра́цца
Прошлы час
м. удзевяцяры́ўся удзевяцяры́ліся
ж. удзевяцяры́лася
н. удзевяцяры́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час удзевяцяры́ўшыся

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

удзевяцяры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. удзевяцяру́ удзевяцяры́м
2-я ас. удзевяцяры́ш удзевяцярыце́
3-я ас. удзевяцяры́ць удзевяцяра́ць
Прошлы час
м. удзевяцяры́ў удзевяцяры́лі
ж. удзевяцяры́ла
н. удзевяцяры́ла
Загадны лад
2-я ас. удзевяцяры́ удзевяцяры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час удзевяцяры́ўшы

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

удзе́л

‘зямельны ўчастак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. удзе́л удзе́лы
Р. удзе́ла удзе́лаў
Д. удзе́лу удзе́лам
В. удзе́л удзе́лы
Т. удзе́лам удзе́ламі
М. удзе́ле удзе́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

удзе́л

‘сумесная дзейнасць’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. удзе́л
Р. удзе́лу
Д. удзе́лу
В. удзе́л
Т. удзе́лам
М. удзе́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

У́дзела

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. У́дзела
Р. У́дзела
Д. У́дзелу
В. У́дзела
Т. У́дзелам
М. У́дзеле

у́дзелаўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. у́дзелаўскі у́дзелаўская у́дзелаўскае у́дзелаўскія
Р. у́дзелаўскага у́дзелаўскай
у́дзелаўскае		 у́дзелаўскага у́дзелаўскіх
Д. у́дзелаўскаму у́дзелаўскай у́дзелаўскаму у́дзелаўскім
В. у́дзелаўскі (неадуш.)
у́дзелаўскага (адуш.)		 у́дзелаўскую у́дзелаўскае у́дзелаўскія (неадуш.)
у́дзелаўскіх (адуш.)
Т. у́дзелаўскім у́дзелаўскай
у́дзелаўскаю		 у́дзелаўскім у́дзелаўскімі
М. у́дзелаўскім у́дзелаўскай у́дзелаўскім у́дзелаўскіх

Крыніцы: piskunou2012.