даміна́нта
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
даміна́нта |
даміна́нты |
Р. |
даміна́нты |
даміна́нтаў |
Д. |
даміна́нце |
даміна́нтам |
В. |
даміна́нту |
даміна́нты |
Т. |
даміна́нтай даміна́нтаю |
даміна́нтамі |
М. |
даміна́нце |
даміна́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
даміна́нтнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
даміна́нтнасць |
Р. |
даміна́нтнасці |
Д. |
даміна́нтнасці |
В. |
даміна́нтнасць |
Т. |
даміна́нтнасцю |
М. |
даміна́нтнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
даміна́нтны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
даміна́нтны |
даміна́нтная |
даміна́нтнае |
даміна́нтныя |
Р. |
даміна́нтнага |
даміна́нтнай даміна́нтнае |
даміна́нтнага |
даміна́нтных |
Д. |
даміна́нтнаму |
даміна́нтнай |
даміна́нтнаму |
даміна́нтным |
В. |
даміна́нтны (неадуш.) даміна́нтнага (адуш.) |
даміна́нтную |
даміна́нтнае |
даміна́нтныя (неадуш.) даміна́нтных (адуш.) |
Т. |
даміна́нтным |
даміна́нтнай даміна́нтнаю |
даміна́нтным |
даміна́нтнымі |
М. |
даміна́нтным |
даміна́нтнай |
даміна́нтным |
даміна́нтных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дамінантсептако́рд
‘акорд’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дамінантсептако́рд |
дамінантсептако́рды |
Р. |
дамінантсептако́рда |
дамінантсептако́рдаў |
Д. |
дамінантсептако́рду |
дамінантсептако́рдам |
В. |
дамінантсептако́рд |
дамінантсептако́рды |
Т. |
дамінантсептако́рдам |
дамінантсептако́рдамі |
М. |
дамінантсептако́рдзе |
дамінантсептако́рдах |
Крыніцы:
piskunou2012.
даміна́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
даміна́т |
Р. |
даміна́ту |
Д. |
даміна́ту |
В. |
даміна́т |
Т. |
даміна́там |
М. |
даміна́це |
Крыніцы:
piskunou2012.
даміна́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
даміна́ю |
даміна́ем |
2-я ас. |
даміна́еш |
даміна́еце |
3-я ас. |
даміна́е |
даміна́юць |
Прошлы час |
м. |
даміна́ў |
даміна́лі |
ж. |
даміна́ла |
н. |
даміна́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
даміна́й |
даміна́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
даміна́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дамініё́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дамініё́н |
дамініё́ны |
Р. |
дамініё́на |
дамініё́наў |
Д. |
дамініё́ну |
дамініё́нам |
В. |
дамініё́н |
дамініё́ны |
Т. |
дамініё́нам |
дамініё́намі |
М. |
дамініё́не |
дамініё́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Даміні́ка
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Даміні́ка |
Даміні́кі |
Р. |
Даміні́кі |
Даміні́к |
Д. |
Даміні́цы |
Даміні́кам |
В. |
Даміні́ку |
Даміні́к |
Т. |
Даміні́кай Даміні́каю |
Даміні́камі |
М. |
Даміні́цы |
Даміні́ках |
дамініка́нец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дамініка́нец |
дамініка́нцы |
Р. |
дамініка́нца |
дамініка́нцаў |
Д. |
дамініка́нцу |
дамініка́нцам |
В. |
дамініка́нца |
дамініка́нцаў |
Т. |
дамініка́нцам |
дамініка́нцамі |
М. |
дамініка́нцу |
дамініка́нцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.