Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэя

дамаві́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дамаві́нны дамаві́нная дамаві́ннае дамаві́нныя
Р. дамаві́ннага дамаві́ннай
дамаві́ннае		 дамаві́ннага дамаві́нных
Д. дамаві́ннаму дамаві́ннай дамаві́ннаму дамаві́нным
В. дамаві́нны (неадуш.)
дамаві́ннага (адуш.)		 дамаві́нную дамаві́ннае дамаві́нныя (неадуш.)
дамаві́нных (адуш.)
Т. дамаві́нным дамаві́ннай
дамаві́ннаю		 дамаві́нным дамаві́ннымі
М. дамаві́нным дамаві́ннай дамаві́нным дамаві́нных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

дамаві́та

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дамаві́та - -

Крыніцы: piskunou2012.

дамаві́тасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дамаві́тасць
Р. дамаві́тасці
Д. дамаві́тасці
В. дамаві́тасць
Т. дамаві́тасцю
М. дамаві́тасці

Крыніцы: piskunou2012.

дамаві́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дамаві́ты дамаві́тая дамаві́тае дамаві́тыя
Р. дамаві́тага дамаві́тай
дамаві́тае		 дамаві́тага дамаві́тых
Д. дамаві́таму дамаві́тай дамаві́таму дамаві́тым
В. дамаві́ты (неадуш.)
дамаві́тага (адуш.)		 дамаві́тую дамаві́тае дамаві́тыя (неадуш.)
дамаві́тых (адуш.)
Т. дамаві́тым дамаві́тай
дамаві́таю		 дамаві́тым дамаві́тымі
М. дамаві́тым дамаві́тай дамаві́тым дамаві́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Дамаві́цк

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дамаві́цк
Р. Дамаві́цка
Д. Дамаві́цку
В. Дамаві́цк
Т. Дамаві́цкам
М. Дамаві́цку

дамавічо́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дамавічо́к дамавічкі
Р. дамавічка дамавічкоў
Д. дамавічку дамавічкам
В. дамавічка дамавічкоў
Т. дамавічком дамавічкамі
М. дамавічку дамавічках

Крыніцы: piskunou2012.

дамаво́дства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дамаво́дства
Р. дамаво́дства
Д. дамаво́дству
В. дамаво́дства
Т. дамаво́дствам
М. дамаво́дстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дамавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дамавы́ дамава́я дамаво́е дамавы́я
Р. дамаво́га дамаво́й
дамаво́е		 дамаво́га дамавы́х
Д. дамаво́му дамаво́й дамаво́му дамавы́м
В. дамавы́ (неадуш.)
дамаво́га (адуш.)		 дамаву́ю дамаво́е дамавы́я (неадуш.)
дамавы́х (адуш.)
Т. дамавы́м дамаво́й
дамаво́ю		 дамавы́м дамавы́мі
М. дамавы́м дамаво́й дамавы́м дамавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дамавы́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. дамавы́ дамавы́я
Р. дамаво́га дамавы́х
Д. дамаво́му дамавы́м
В. дамаво́га дамавы́х
Т. дамавы́м дамавы́мі
М. дамавы́м дамавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дамага́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дамага́льнік дамага́льнікі
Р. дамага́льніка дамага́льнікаў
Д. дамага́льніку дамага́льнікам
В. дамага́льніка дамага́льнікаў
Т. дамага́льнікам дамага́льнікамі
М. дамага́льніку дамага́льніках

Крыніцы: piskunou2012.