двухко́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
двухко́лка |
двухко́лкі |
Р. |
двухко́лкі |
двухко́лак |
Д. |
двухко́лцы |
двухко́лкам |
В. |
двухко́лку |
двухко́лкі |
Т. |
двухко́лкай двухко́лкаю |
двухко́лкамі |
М. |
двухко́лцы |
двухко́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
двухко́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
двухко́лы |
двухко́лая |
двухко́лае |
двухко́лыя |
Р. |
двухко́лага |
двухко́лай двухко́лае |
двухко́лага |
двухко́лых |
Д. |
двухко́ламу |
двухко́лай |
двухко́ламу |
двухко́лым |
В. |
двухко́лы (неадуш.) двухко́лага (адуш.) |
двухко́лую |
двухко́лае |
двухко́лыя (неадуш.) двухко́лых (адуш.) |
Т. |
двухко́лым |
двухко́лай двухко́лаю |
двухко́лым |
двухко́лымі |
М. |
двухко́лым |
двухко́лай |
двухко́лым |
двухко́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
двухко́нтурны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
двухко́нтурны |
двухко́нтурная |
двухко́нтурнае |
двухко́нтурныя |
Р. |
двухко́нтурнага |
двухко́нтурнай двухко́нтурнае |
двухко́нтурнага |
двухко́нтурных |
Д. |
двухко́нтурнаму |
двухко́нтурнай |
двухко́нтурнаму |
двухко́нтурным |
В. |
двухко́нтурны (неадуш.) двухко́нтурнага (адуш.) |
двухко́нтурную |
двухко́нтурнае |
двухко́нтурныя (неадуш.) двухко́нтурных (адуш.) |
Т. |
двухко́нтурным |
двухко́нтурнай двухко́нтурнаю |
двухко́нтурным |
двухко́нтурнымі |
М. |
двухко́нтурным |
двухко́нтурнай |
двухко́нтурным |
двухко́нтурных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
двухко́рпусны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
двухко́рпусны |
двухко́рпусная |
двухко́рпуснае |
двухко́рпусныя |
Р. |
двухко́рпуснага |
двухко́рпуснай двухко́рпуснае |
двухко́рпуснага |
двухко́рпусных |
Д. |
двухко́рпуснаму |
двухко́рпуснай |
двухко́рпуснаму |
двухко́рпусным |
В. |
двухко́рпусны (неадуш.) двухко́рпуснага (адуш.) |
двухко́рпусную |
двухко́рпуснае |
двухко́рпусныя (неадуш.) двухко́рпусных (адуш.) |
Т. |
двухко́рпусным |
двухко́рпуснай двухко́рпуснаю |
двухко́рпусным |
двухко́рпуснымі |
М. |
двухко́рпусным |
двухко́рпуснай |
двухко́рпусным |
двухко́рпусных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
двухкра́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
двухкра́тны |
двухкра́тная |
двухкра́тнае |
двухкра́тныя |
Р. |
двухкра́тнага |
двухкра́тнай двухкра́тнае |
двухкра́тнага |
двухкра́тных |
Д. |
двухкра́тнаму |
двухкра́тнай |
двухкра́тнаму |
двухкра́тным |
В. |
двухкра́тны (неадуш.) двухкра́тнага (адуш.) |
двухкра́тную |
двухкра́тнае |
двухкра́тныя (неадуш.) двухкра́тных (адуш.) |
Т. |
двухкра́тным |
двухкра́тнай двухкра́тнаю |
двухкра́тным |
двухкра́тнымі |
М. |
двухкра́тным |
двухкра́тнай |
двухкра́тным |
двухкра́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
двухкро́п’е
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
двухкро́п’е |
двухкро́п’і |
Р. |
двухкро́п’я |
двухкро́п’яў |
Д. |
двухкро́п’ю |
двухкро́п’ям |
В. |
двухкро́п’е |
двухкро́п’і |
Т. |
двухкро́п’ем |
двухкро́п’ямі |
М. |
двухкро́п’і |
двухкро́п’ях |
Крыніцы:
piskunou2012.
двухкры́лыя
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
двухкры́лыя |
Р. |
двухкры́лых |
Д. |
двухкры́лым |
В. |
двухкры́лых |
Т. |
двухкры́лымі |
М. |
двухкры́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.