двухкро́п’е
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| двухкро́п’е | двухкро́п’і | |
| двухкро́п’я | двухкро́п’яў | |
| двухкро́п’ю | двухкро́п’ям | |
| двухкро́п’е | двухкро́п’і | |
| двухкро́п’ем | двухкро́п’ямі | |
| двухкро́п’і | двухкро́п’ях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)