двухко́нтурны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двухко́нтурны двухко́нтурная двухко́нтурнае двухко́нтурныя
Р. двухко́нтурнага двухко́нтурнай
двухко́нтурнае
двухко́нтурнага двухко́нтурных
Д. двухко́нтурнаму двухко́нтурнай двухко́нтурнаму двухко́нтурным
В. двухко́нтурны (неадуш.)
двухко́нтурнага (адуш.)
двухко́нтурную двухко́нтурнае двухко́нтурныя (неадуш.)
двухко́нтурных (адуш.)
Т. двухко́нтурным двухко́нтурнай
двухко́нтурнаю
двухко́нтурным двухко́нтурнымі
М. двухко́нтурным двухко́нтурнай двухко́нтурным двухко́нтурных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)