ахлы́нуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ахлы́ну |
ахлы́нем |
2-я ас. |
ахлы́неш |
ахлы́неце |
3-я ас. |
ахлы́не |
ахлы́нуць |
Прошлы час |
м. |
ахлы́нуў |
ахлы́нулі |
ж. |
ахлы́нула |
н. |
ахлы́нула |
Загадны лад |
2-я ас. |
ахлы́нь |
ахлы́ньце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
ахлы́нуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
ахля́снуць
‘ударыць, збіць каго-небудзь (ахляснуць каго-небудзь і па чым-небудзь, напр., па шчацэ)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ахля́сну |
ахля́снем |
2-я ас. |
ахля́снеш |
ахля́снеце |
3-я ас. |
ахля́сне |
ахля́снуць |
Прошлы час |
м. |
ахля́снуў |
ахля́снулі |
ж. |
ахля́снула |
н. |
ахля́снула |
Загадны лад |
2-я ас. |
ахля́сні |
ахля́сніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
ахля́снуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Ахма́д
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Ахма́д |
Ахма́ды |
Р. |
Ахма́да |
Ахма́даў |
Д. |
Ахма́ду |
Ахма́дам |
В. |
Ахма́да |
Ахма́даў |
Т. |
Ахма́дам |
Ахма́дамі |
М. |
Ахма́дзе |
Ахма́дах |
ахма́раны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ахма́раны |
ахма́раная |
ахма́ранае |
ахма́раныя |
Р. |
ахма́ранага |
ахма́ранай ахма́ранае |
ахма́ранага |
ахма́раных |
Д. |
ахма́ранаму |
ахма́ранай |
ахма́ранаму |
ахма́раным |
В. |
ахма́раны (неадуш.) ахма́ранага (адуш.) |
ахма́раную |
ахма́ранае |
ахма́раныя (неадуш.) ахма́раных (адуш.) |
Т. |
ахма́раным |
ахма́ранай ахма́ранаю |
ахма́раным |
ахма́ранымі |
М. |
ахма́раным |
ахма́ранай |
ахма́раным |
ахма́раных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
ахма́раны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ахма́раны |
ахма́раная |
ахма́ранае |
ахма́раныя |
Р. |
ахма́ранага |
ахма́ранай ахма́ранае |
ахма́ранага |
ахма́раных |
Д. |
ахма́ранаму |
ахма́ранай |
ахма́ранаму |
ахма́раным |
В. |
ахма́раны (неадуш.) ахма́ранага (адуш.) |
ахма́раную |
ахма́ранае |
ахма́раныя (неадуш.) ахма́раных (адуш.) |
Т. |
ахма́раным |
ахма́ранай ахма́ранаю |
ахма́раным |
ахма́ранымі |
М. |
ахма́раным |
ахма́ранай |
ахма́раным |
ахма́раных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
ахма́раны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ахма́раны |
ахма́раная |
ахма́ранае |
ахма́раныя |
Р. |
ахма́ранага |
ахма́ранай ахма́ранае |
ахма́ранага |
ахма́раных |
Д. |
ахма́ранаму |
ахма́ранай |
ахма́ранаму |
ахма́раным |
В. |
ахма́раны (неадуш.) ахма́ранага (адуш.) |
ахма́раную |
ахма́ранае |
ахма́раныя (неадуш.) ахма́раных (адуш.) |
Т. |
ахма́раным |
ахма́ранай ахма́ранаю |
ахма́раным |
ахма́ранымі |
М. |
ахма́раным |
ахма́ранай |
ахма́раным |
ахма́раных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
ахма́рыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
ахма́рыцца |
ахма́рацца |
Прошлы час |
м. |
ахма́рыўся |
ахма́рыліся |
ж. |
ахма́рылася |
н. |
ахма́рылася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
ахма́рыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Ахма́т
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Ахма́т |
Ахма́ты |
Р. |
Ахма́та |
Ахма́таў |
Д. |
Ахма́ту |
Ахма́там |
В. |
Ахма́та |
Ахма́таў |
Т. |
Ахма́там |
Ахма́тамі |
М. |
Ахма́це |
Ахма́тах |