загаро́джаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
загаро́джаны |
загаро́джаная |
загаро́джанае |
загаро́джаныя |
| Р. |
загаро́джанага |
загаро́джанай загаро́джанае |
загаро́джанага |
загаро́джаных |
| Д. |
загаро́джанаму |
загаро́джанай |
загаро́джанаму |
загаро́джаным |
| В. |
загаро́джаны (неадуш.) загаро́джанага (адуш.) |
загаро́джаную |
загаро́джанае |
загаро́джаныя (неадуш.) загаро́джаных (адуш.) |
| Т. |
загаро́джаным |
загаро́джанай загаро́джанаю |
загаро́джаным |
загаро́джанымі |
| М. |
загаро́джаным |
загаро́джанай |
загаро́джаным |
загаро́джаных |
Кароткая форма: загаро́джана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
загаро́джванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
загаро́джванне |
| Р. |
загаро́джвання |
| Д. |
загаро́джванню |
| В. |
загаро́джванне |
| Т. |
загаро́джваннем |
| М. |
загаро́джванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
загаро́джвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
загаро́джваюся |
загаро́джваемся |
| 2-я ас. |
загаро́джваешся |
загаро́джваецеся |
| 3-я ас. |
загаро́джваецца |
загаро́джваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
загаро́джваўся |
загаро́джваліся |
| ж. |
загаро́джвалася |
| н. |
загаро́джвалася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
загаро́джвайся |
загаро́джвайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
загаро́джваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
загаро́джваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
загаро́джваю |
загаро́джваем |
| 2-я ас. |
загаро́джваеш |
загаро́джваеце |
| 3-я ас. |
загаро́джвае |
загаро́джваюць |
| Прошлы час |
| м. |
загаро́джваў |
загаро́джвалі |
| ж. |
загаро́джвала |
| н. |
загаро́джвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
загаро́джвай |
загаро́джвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
загаро́джваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
загаро́дка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
загаро́дка |
загаро́дкі |
| Р. |
загаро́дкі |
загаро́дак |
| Д. |
загаро́дцы |
загаро́дкам |
| В. |
загаро́дку |
загаро́дкі |
| Т. |
загаро́дкай загаро́дкаю |
загаро́дкамі |
| М. |
загаро́дцы |
загаро́дках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Загаро́дная
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
| ж. |
| Н. |
Загаро́дная |
| Р. |
Загаро́днай |
| Д. |
Загаро́днай |
| В. |
Загаро́дную |
| Т. |
Загаро́днай Загаро́днаю |
| М. |
Загаро́днай |
загарпу́нены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
загарпу́нены |
загарпу́неная |
загарпу́ненае |
загарпу́неныя |
| Р. |
загарпу́ненага |
загарпу́ненай загарпу́ненае |
загарпу́ненага |
загарпу́неных |
| Д. |
загарпу́ненаму |
загарпу́ненай |
загарпу́ненаму |
загарпу́неным |
| В. |
загарпу́нены (неадуш.) загарпу́ненага (адуш.) |
загарпу́неную |
загарпу́ненае |
загарпу́неныя (неадуш.) загарпу́неных (адуш.) |
| Т. |
загарпу́неным |
загарпу́ненай загарпу́ненаю |
загарпу́неным |
загарпу́ненымі |
| М. |
загарпу́неным |
загарпу́ненай |
загарпу́неным |
загарпу́неных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.