Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авеёіклмнопрстуфцыьэя

асярэ́дненне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. асярэ́дненне
Р. асярэ́днення
Д. асярэ́дненню
В. асярэ́дненне
Т. асярэ́дненнем
М. асярэ́дненні

Крыніцы: piskunou2012.

асярэ́днены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асярэ́днены асярэ́дненая асярэ́дненае асярэ́дненыя
Р. асярэ́дненага асярэ́дненай
асярэ́дненае		 асярэ́дненага асярэ́дненых
Д. асярэ́дненаму асярэ́дненай асярэ́дненаму асярэ́дненым
В. асярэ́днены (неадуш.)
асярэ́дненага (адуш.)		 асярэ́дненую асярэ́дненае асярэ́дненыя (неадуш.)
асярэ́дненых (адуш.)
Т. асярэ́дненым асярэ́дненай
асярэ́дненаю		 асярэ́дненым асярэ́дненымі
М. асярэ́дненым асярэ́дненай асярэ́дненым асярэ́дненых

Крыніцы: piskunou2012.

асярэ́днены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асярэ́днены асярэ́дненая асярэ́дненае асярэ́дненыя
Р. асярэ́дненага асярэ́дненай
асярэ́дненае		 асярэ́дненага асярэ́дненых
Д. асярэ́дненаму асярэ́дненай асярэ́дненаму асярэ́дненым
В. асярэ́днены (неадуш.)
асярэ́дненага (адуш.)		 асярэ́дненую асярэ́дненае асярэ́дненыя (неадуш.)
асярэ́дненых (адуш.)
Т. асярэ́дненым асярэ́дненай
асярэ́дненаю		 асярэ́дненым асярэ́дненымі
М. асярэ́дненым асярэ́дненай асярэ́дненым асярэ́дненых

Крыніцы: piskunou2012.

асярэ́дніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. асярэ́дню асярэ́днім
2-я ас. асярэ́дніш асярэ́дніце
3-я ас. асярэ́дніць асярэ́дняць
Прошлы час
м. асярэ́дніў асярэ́днілі
ж. асярэ́дніла
н. асярэ́дніла
Загадны лад
2-я ас. асярэ́дні асярэ́дніце
Дзеепрыслоўе
прош. час асярэ́дніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Асятні́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Асятні́ца
Р. Асятні́цы
Д. Асятні́цы
В. Асятні́цу
Т. Асятні́цай
Асятні́цаю
М. Асятні́цы

Асятно́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Асятно́
Р. Асятна́
Д. Асятну́
В. Асятно́
Т. Асятно́м
М. Асятне́

асятро́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асятро́вы асятро́вая асятро́вае асятро́выя
Р. асятро́вага асятро́вай
асятро́вае		 асятро́вага асятро́вых
Д. асятро́ваму асятро́вай асятро́ваму асятро́вым
В. асятро́вы (неадуш.)
асятро́вага (адуш.)		 асятро́вую асятро́вае асятро́выя (неадуш.)
асятро́вых (адуш.)
Т. асятро́вым асятро́вай
асятро́ваю		 асятро́вым асятро́вымі
М. асятро́вым асятро́вай асятро́вым асятро́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

асятро́выя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. асятро́выя
Р. асятро́вых
Д. асятро́вым
В. асятро́вых
Т. асятро́вымі
М. асятро́вых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

асятры́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. асятры́на
Р. асятры́ны
Д. асятры́не
В. асятры́ну
Т. асятры́най
асятры́наю
М. асятры́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

асятры́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. асятры́нка
Р. асятры́нкі
Д. асятры́нцы
В. асятры́нку
Т. асятры́нкай
асятры́нкаю
М. асятры́нцы

Крыніцы: piskunou2012.