аснава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аснава́ны |
аснава́ная |
аснава́нае |
аснава́ныя |
| Р. |
аснава́нага |
аснава́най аснава́нае |
аснава́нага |
аснава́ных |
| Д. |
аснава́наму |
аснава́най |
аснава́наму |
аснава́ным |
| В. |
аснава́ны (неадуш.) аснава́нага (адуш.) |
аснава́ную |
аснава́нае |
аснава́ныя (неадуш.) аснава́ных (адуш.) |
| Т. |
аснава́ным |
аснава́най аснава́наю |
аснава́ным |
аснава́нымі |
| М. |
аснава́ным |
аснава́най |
аснава́ным |
аснава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
аснава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аснава́ны |
аснава́ная |
аснава́нае |
аснава́ныя |
| Р. |
аснава́нага |
аснава́най аснава́нае |
аснава́нага |
аснава́ных |
| Д. |
аснава́наму |
аснава́най |
аснава́наму |
аснава́ным |
| В. |
аснава́ны (неадуш.) аснава́нага (адуш.) |
аснава́ную |
аснава́нае |
аснава́ныя (неадуш.) аснава́ных (адуш.) |
| Т. |
аснава́ным |
аснава́най аснава́наю |
аснава́ным |
аснава́нымі |
| М. |
аснава́ным |
аснава́най |
аснава́ным |
аснава́ных |
Кароткая форма: аснава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
аснава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
аснуе́цца |
асную́цца |
| Прошлы час |
| м. |
аснава́ўся |
аснава́ліся |
| ж. |
аснава́лася |
| н. |
аснава́лася |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аснава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
асную́ |
аснуё́м |
| 2-я ас. |
аснуе́ш |
аснуяце́ |
| 3-я ас. |
аснуе́ |
асную́ць |
| Прошлы час |
| м. |
аснава́ў |
аснава́лі |
| ж. |
аснава́ла |
| н. |
аснава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
асну́й |
асну́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
аснава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асна́дзіць
‘аснасціць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
асна́джу |
асна́дзім |
| 2-я ас. |
асна́дзіш |
асна́дзіце |
| 3-я ас. |
асна́дзіць |
асна́дзяць |
| Прошлы час |
| м. |
асна́дзіў |
асна́дзілі |
| ж. |
асна́дзіла |
| н. |
асна́дзіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
асна́дзь |
асна́дзьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
асна́дзіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
асна́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асна́днік |
асна́днікі |
| Р. |
асна́дніка |
асна́днікаў |
| Д. |
асна́дніку |
асна́днікам |
| В. |
асна́дніка |
асна́днікаў |
| Т. |
асна́днікам |
асна́днікамі |
| М. |
асна́дніку |
асна́дніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
асна́стка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
асна́стка |
| Р. |
асна́сткі |
| Д. |
асна́стцы |
| В. |
асна́стку |
| Т. |
асна́сткай асна́сткаю |
| М. |
асна́стцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асна́стчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асна́стчык |
асна́стчыкі |
| Р. |
асна́стчыка |
асна́стчыкаў |
| Д. |
асна́стчыку |
асна́стчыкам |
| В. |
асна́стчыка |
асна́стчыкаў |
| Т. |
асна́стчыкам |
асна́стчыкамі |
| М. |
асна́стчыку |
асна́стчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
аснасці́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
аснашчу́ся |
аснасці́мся |
| 2-я ас. |
аснасці́шся |
аснасціце́ся |
| 3-я ас. |
аснасці́цца |
аснасця́цца |
| Прошлы час |
| м. |
аснасці́ўся |
аснасці́ліся |
| ж. |
аснасці́лася |
| н. |
аснасці́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
аснасці́ўшыся |
Іншыя варыянты:
асна́сціцца.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.