асна́дзіць

‘аснасціць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. асна́джу асна́дзім
2-я ас. асна́дзіш асна́дзіце
3-я ас. асна́дзіць асна́дзяць
Прошлы час
м. асна́дзіў асна́дзілі
ж. асна́дзіла
н. асна́дзіла
Загадны лад
2-я ас. асна́дзь асна́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час асна́дзіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)