Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

і́мпартна-э́кспартны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	і́мпартна-э́кспартны	і́мпартна-э́кспартная	і́мпартна-э́кспартнае	і́мпартна-э́кспартныя
Р.	і́мпартна-э́кспартнага	і́мпартна-э́кспартнай і́мпартна-э́кспартнае	і́мпартна-э́кспартнага	і́мпартна-э́кспартных
Д.	і́мпартна-э́кспартнаму	і́мпартна-э́кспартнай	і́мпартна-э́кспартнаму	і́мпартна-э́кспартным
В.	і́мпартна-э́кспартны (неадуш.) і́мпартна-э́кспартнага (адуш.)	і́мпартна-э́кспартную	і́мпартна-э́кспартнае	і́мпартна-э́кспартныя (неадуш.) і́мпартна-э́кспартных (адуш.)
Т.	і́мпартна-э́кспартным	і́мпартна-э́кспартнай і́мпартна-э́кспартнаю	і́мпартна-э́кспартным	і́мпартна-э́кспартнымі
М.	і́мпартна-э́кспартным	і́мпартна-э́кспартнай	і́мпартна-э́кспартным	і́мпартна-э́кспартных

Крыніцы: piskunou2012.

і́мпартны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	і́мпартны	і́мпартная	і́мпартнае	і́мпартныя
Р.	і́мпартнага	і́мпартнай і́мпартнае	і́мпартнага	і́мпартных
Д.	і́мпартнаму	і́мпартнай	і́мпартнаму	і́мпартным
В.	і́мпартны (неадуш.) і́мпартнага (адуш.)	і́мпартную	і́мпартнае	і́мпартныя (неадуш.) і́мпартных (адуш.)
Т.	і́мпартным	і́мпартнай і́мпартнаю	і́мпартным	і́мпартнымі
М.	і́мпартным	і́мпартнай	і́мпартным	і́мпартных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

імпарто́вы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	імпарто́вы	імпарто́вая	імпарто́вае	імпарто́выя
Р.	імпарто́вага	імпарто́вай імпарто́вае	імпарто́вага	імпарто́вых
Д.	імпарто́ваму	імпарто́вай	імпарто́ваму	імпарто́вым
В.	імпарто́вы (неадуш.) імпарто́вага (адуш.)	імпарто́вую	імпарто́вае	імпарто́выя (неадуш.) імпарто́вых (адуш.)
Т.	імпарто́вым	імпарто́вай імпарто́ваю	імпарто́вым	імпарто́вымі
М.	імпарто́вым	імпарто́вай	імпарто́вым	імпарто́вых

Крыніцы: piskunou2012.

імпарцё́р

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

імпарцё́р

‘арганізацыя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

і́мпат

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

імпатэ́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

імпатэ́нтнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

імпатэ́нтны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	імпатэ́нтны	імпатэ́нтная	імпатэ́нтнае	імпатэ́нтныя
Р.	імпатэ́нтнага	імпатэ́нтнай імпатэ́нтнае	імпатэ́нтнага	імпатэ́нтных
Д.	імпатэ́нтнаму	імпатэ́нтнай	імпатэ́нтнаму	імпатэ́нтным
В.	імпатэ́нтны (неадуш.) імпатэ́нтнага (адуш.)	імпатэ́нтную	імпатэ́нтнае	імпатэ́нтныя (неадуш.) імпатэ́нтных (адуш.)
Т.	імпатэ́нтным	імпатэ́нтнай імпатэ́нтнаю	імпатэ́нтным	імпатэ́нтнымі
М.	імпатэ́нтным	імпатэ́нтнай	імпатэ́нтным	імпатэ́нтных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

імпатэ́нцкі

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	імпатэ́нцкі	імпатэ́нцкая	імпатэ́нцкае	імпатэ́нцкія
Р.	імпатэ́нцкага	імпатэ́нцкай імпатэ́нцкае	імпатэ́нцкага	імпатэ́нцкіх
Д.	імпатэ́нцкаму	імпатэ́нцкай	імпатэ́нцкаму	імпатэ́нцкім
В.	імпатэ́нцкі (неадуш.) імпатэ́нцкага (адуш.)	імпатэ́нцкую	імпатэ́нцкае	імпатэ́нцкія (неадуш.) імпатэ́нцкіх (адуш.)
Т.	імпатэ́нцкім	імпатэ́нцкай імпатэ́нцкаю	імпатэ́нцкім	імпатэ́нцкімі
М.	імпатэ́нцкім	імпатэ́нцкай	імпатэ́нцкім	імпатэ́нцкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Verbum