Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

Кара́кас

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кара́кас
Р. Кара́каса
Д. Кара́касу
В. Кара́кас
Т. Кара́касам
М. Кара́касе

кара́каскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кара́каскі кара́каская кара́каскае кара́каскія
Р. кара́каскага кара́каскай
кара́каскае		 кара́каскага кара́каскіх
Д. кара́каскаму кара́каскай кара́каскаму кара́каскім
В. кара́каскі (неадуш.)
кара́каскага (адуш.)		 кара́каскую кара́каскае кара́каскія (неадуш.)
кара́каскіх (адуш.)
Т. кара́каскім кара́каскай
кара́каскаю		 кара́каскім кара́каскімі
М. кара́каскім кара́каскай кара́каскім кара́каскіх

Крыніцы: piskunou2012.

карака́ціца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карака́ціца карака́ціцы
Р. карака́ціцы карака́ціц
Д. карака́ціцы карака́ціцам
В. карака́ціцу карака́ціц
Т. карака́ціцай
карака́ціцаю		 карака́ціцамі
М. карака́ціцы карака́ціцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кара́кскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кара́кскі кара́кская кара́кскае кара́кскія
Р. кара́кскага кара́кскай
кара́кскае		 кара́кскага кара́кскіх
Д. кара́кскаму кара́кскай кара́кскаму кара́кскім
В. кара́кскі (неадуш.)
кара́кскага (адуш.)		 кара́кскую кара́кскае кара́кскія (неадуш.)
кара́кскіх (адуш.)
Т. кара́кскім кара́кскай
кара́кскаю		 кара́кскім кара́кскімі
М. кара́кскім кара́кскай кара́кскім кара́кскіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

кара́кулевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кара́кулевы кара́кулевая кара́кулевае кара́кулевыя
Р. кара́кулевага кара́кулевай
кара́кулевае		 кара́кулевага кара́кулевых
Д. кара́кулеваму кара́кулевай кара́кулеваму кара́кулевым
В. кара́кулевы (неадуш.)
кара́кулевага (адуш.)		 кара́кулевую кара́кулевае кара́кулевыя (неадуш.)
кара́кулевых (адуш.)
Т. кара́кулевым кара́кулевай
кара́кулеваю		 кара́кулевым кара́кулевымі
М. кара́кулевым кара́кулевай кара́кулевым кара́кулевых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Кара́кулічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Кара́кулічы
Р. Кара́куліч
Кара́кулічаў
Д. Кара́кулічам
В. Кара́кулічы
Т. Кара́кулічамі
М. Кара́кулічах

кара́куль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кара́куль
Р. кара́кулю
Д. кара́кулю
В. кара́куль
Т. кара́кулем
М. кара́кулі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кара́кульскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кара́кульскі кара́кульская кара́кульскае кара́кульскія
Р. кара́кульскага кара́кульскай
кара́кульскае		 кара́кульскага кара́кульскіх
Д. кара́кульскаму кара́кульскай кара́кульскаму кара́кульскім
В. кара́кульскі (неадуш.)
кара́кульскага (адуш.)		 кара́кульскую кара́кульскае кара́кульскія (неадуш.)
кара́кульскіх (адуш.)
Т. кара́кульскім кара́кульскай
кара́кульскаю		 кара́кульскім кара́кульскімі
М. кара́кульскім кара́кульскай кара́кульскім кара́кульскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каракульча́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. каракульча́
Р. каракульчы́
Д. каракульчы́
В. каракульчу́
Т. каракульчо́й
каракульчо́ю
М. каракульчы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каракульчо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каракульчо́вы каракульчо́вая каракульчо́вае каракульчо́выя
Р. каракульчо́вага каракульчо́вай
каракульчо́вае		 каракульчо́вага каракульчо́вых
Д. каракульчо́ваму каракульчо́вай каракульчо́ваму каракульчо́вым
В. каракульчо́вы (неадуш.)
каракульчо́вага (адуш.)		 каракульчо́вую каракульчо́вае каракульчо́выя (неадуш.)
каракульчо́вых (адуш.)
Т. каракульчо́вым каракульчо́вай
каракульчо́ваю		 каракульчо́вым каракульчо́вымі
М. каракульчо́вым каракульчо́вай каракульчо́вым каракульчо́вых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.