далі́заны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
далі́заны |
далі́заная |
далі́занае |
далі́заныя |
| Р. |
далі́занага |
далі́занай далі́занае |
далі́занага |
далі́заных |
| Д. |
далі́занаму |
далі́занай |
далі́занаму |
далі́заным |
| В. |
далі́заны (неадуш.) далі́занага (адуш.) |
далі́заную |
далі́занае |
далі́заныя (неадуш.) далі́заных (адуш.) |
| Т. |
далі́заным |
далі́занай далі́занаю |
далі́заным |
далі́занымі |
| М. |
далі́заным |
далі́занай |
далі́заным |
далі́заных |
Крыніцы:
piskunou2012.
даліза́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
даліжу́ |
далі́жам |
| 2-я ас. |
далі́жаш |
далі́жаце |
| 3-я ас. |
далі́жа |
далі́жуць |
| Прошлы час |
| м. |
даліза́ў |
даліза́лі |
| ж. |
даліза́ла |
| н. |
даліза́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
даліжы́ |
даліжы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
даліза́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
далі́званне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
далі́званне |
| Р. |
далі́звання |
| Д. |
далі́званню |
| В. |
далі́званне |
| Т. |
далі́званнем |
| М. |
далі́званні |
Крыніцы:
piskunou2012.
далі́звацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
далі́зваецца |
далі́зваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
далі́зваўся |
далі́зваліся |
| ж. |
далі́звалася |
| н. |
далі́звалася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
далі́зваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
далі́зваю |
далі́зваем |
| 2-я ас. |
далі́зваеш |
далі́зваеце |
| 3-я ас. |
далі́звае |
далі́зваюць |
| Прошлы час |
| м. |
далі́зваў |
далі́звалі |
| ж. |
далі́звала |
| н. |
далі́звала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
далі́звай |
далі́звайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
далі́зваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
даліка́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
даліка́тар |
даліка́тары |
| Р. |
даліка́тара |
даліка́тараў |
| Д. |
даліка́тару |
даліка́тарам |
| В. |
даліка́тара |
даліка́тараў |
| Т. |
даліка́тарам |
даліка́тарамі |
| М. |
даліка́тару |
даліка́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Даліка́тары
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Даліка́тары |
| Р. |
Даліка́тараў |
| Д. |
Даліка́тарам |
| В. |
Даліка́тары |
| Т. |
Даліка́тарамі |
| М. |
Даліка́тарах |
даліка́тна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| даліка́тна |
даліка́тней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.