Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
абвгджзійклмнпрстфхцчшэя

сур’ё́знець

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сур’ё́знею сур’ё́знеем
2-я ас. сур’ё́знееш сур’ё́знееце
3-я ас. сур’ё́знее сур’ё́знеюць
Прошлы час
м. сур’ё́знеў сур’ё́знелі
ж. сур’ё́знела
н. сур’ё́знела
Загадны лад
2-я ас. сур’ё́зней сур’ё́знейце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сур’ё́знеючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сур’ё́знічаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сур’ё́знічаю сур’ё́знічаем
2-я ас. сур’ё́знічаеш сур’ё́знічаеце
3-я ас. сур’ё́знічае сур’ё́знічаюць
Прошлы час
м. сур’ё́знічаў сур’ё́знічалі
ж. сур’ё́знічала
н. сур’ё́знічала
Загадны лад
2-я ас. сур’ё́знічай сур’ё́знічайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сур’ё́знічаючы

Крыніцы: piskunou2012.

сур’ё́зны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сур’ё́зны сур’ё́зная сур’ё́знае сур’ё́зныя
Р. сур’ё́знага сур’ё́знай
сур’ё́знае		 сур’ё́знага сур’ё́зных
Д. сур’ё́знаму сур’ё́знай сур’ё́знаму сур’ё́зным
В. сур’ё́зны (неадуш.)
сур’ё́знага (адуш.)		 сур’ё́зную сур’ё́знае сур’ё́зныя (неадуш.)
сур’ё́зных (адуш.)
Т. сур’ё́зным сур’ё́знай
сур’ё́знаю		 сур’ё́зным сур’ё́знымі
М. сур’ё́зным сур’ё́знай сур’ё́зным сур’ё́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

суржа́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. суржа́нка
Р. суржа́нкі
Д. суржа́нцы
В. суржа́нку
Т. суржа́нкай
суржа́нкаю
М. суржа́нцы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

су́ржык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. су́ржык
Р. су́ржыка
Д. су́ржыку
В. су́ржык
Т. су́ржыкам
М. су́ржыку

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Сурканты́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сурканты́
Р. Сурканто́ў
Д. Сурканта́м
В. Сурканты́
Т. Сурканта́мі
М. Сурканта́х

сурко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сурко́вы сурко́вая сурко́вае сурко́выя
Р. сурко́вага сурко́вай
сурко́вае		 сурко́вага сурко́вых
Д. сурко́ваму сурко́вай сурко́ваму сурко́вым
В. сурко́вы (неадуш.)
сурко́вага (адуш.)		 сурко́вую сурко́вае сурко́выя (неадуш.)
сурко́вых (адуш.)
Т. сурко́вым сурко́вай
сурко́ваю		 сурко́вым сурко́вымі
М. сурко́вым сурко́вай сурко́вым сурко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сурма́

‘музычны інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сурма́ су́рмы
сурмы́
Р. сурмы́ су́рмаў
Д. сурме́ су́рмам
В. сурму́ су́рмы
сурмы́
Т. сурмо́й
сурмо́ю		 су́рмамі
М. сурме́ су́рмах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сурма́

‘хімічны элемент; фарба’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сурма́
Р. сурмы́
Д. сурме́
В. сурму́
Т. сурмо́й
сурмо́ю
М. сурме́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сурма́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сурма́ч сурмачы́
Р. сурмача́ сурмачо́ў
Д. сурмачу́ сурмача́м
В. сурмача́ сурмачо́ў
Т. сурмачо́м сурмача́мі
М. сурмачу́ сурмача́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.