разбуйня́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разбуйня́ю |
разбуйня́ем |
| 2-я ас. |
разбуйня́еш |
разбуйня́еце |
| 3-я ас. |
разбуйня́е |
разбуйня́юць |
| Прошлы час |
| м. |
разбуйня́ў |
разбуйня́лі |
| ж. |
разбуйня́ла |
| н. |
разбуйня́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разбуйня́й |
разбуйня́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
разбуйня́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разбу́кнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
разбу́кне |
разбу́кнуць |
| Прошлы час |
| м. |
разбу́кнуў |
разбу́кнулі |
| ж. |
разбу́кнула |
| н. |
разбу́кнула |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
разбу́кнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
разбунтава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разбунтава́ны |
разбунтава́ная |
разбунтава́нае |
разбунтава́ныя |
| Р. |
разбунтава́нага |
разбунтава́най разбунтава́нае |
разбунтава́нага |
разбунтава́ных |
| Д. |
разбунтава́наму |
разбунтава́най |
разбунтава́наму |
разбунтава́ным |
| В. |
разбунтава́ны (неадуш.) разбунтава́нага (адуш.) |
разбунтава́ную |
разбунтава́нае |
разбунтава́ныя (неадуш.) разбунтава́ных (адуш.) |
| Т. |
разбунтава́ным |
разбунтава́най разбунтава́наю |
разбунтава́ным |
разбунтава́нымі |
| М. |
разбунтава́ным |
разбунтава́най |
разбунтава́ным |
разбунтава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
разбунтава́ць
‘падавіць бунт (разбунтаваць народ)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разбунту́ю |
разбунту́ем |
| 2-я ас. |
разбунту́еш |
разбунту́еце |
| 3-я ас. |
разбунту́е |
разбунту́юць |
| Прошлы час |
| м. |
разбунтава́ў |
разбунтава́лі |
| ж. |
разбунтава́ла |
| н. |
разбунтава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разбунту́й |
разбунту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
разбунтава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
разбунто́ўваць
‘падаўляць бунт (разбунтоўваць народ)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разбунто́ўваю |
разбунто́ўваем |
| 2-я ас. |
разбунто́ўваеш |
разбунто́ўваеце |
| 3-я ас. |
разбунто́ўвае |
разбунто́ўваюць |
| Прошлы час |
| м. |
разбунто́ўваў |
разбунто́ўвалі |
| ж. |
разбунто́ўвала |
| н. |
разбунто́ўвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разбунто́ўвай |
разбунто́ўвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
разбунто́ўваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
разбу́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
разбу́р |
| Р. |
разбу́ру |
| Д. |
разбу́ру |
| В. |
разбу́р |
| Т. |
разбу́рам |
| М. |
разбу́ры |
Крыніцы:
piskunou2012.
разбура́льна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| разбура́льна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
разбура́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
разбура́льнасць |
| Р. |
разбура́льнасці |
| Д. |
разбура́льнасці |
| В. |
разбура́льнасць |
| Т. |
разбура́льнасцю |
| М. |
разбура́льнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
разбура́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
разбура́льнік |
разбура́льнікі |
| Р. |
разбура́льніка |
разбура́льнікаў |
| Д. |
разбура́льніку |
разбура́льнікам |
| В. |
разбура́льніка |
разбура́льнікаў |
| Т. |
разбура́льнікам |
разбура́льнікамі |
| М. |
разбура́льніку |
разбура́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.