Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвдеёжзілмноруыэюя-
абвгджзклмнпрстфхцчшя-

Гудзяні́кі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гудзяні́кі
Р. Гудзяні́к
Гудзяні́каў
Д. Гудзяні́кам
В. Гудзяні́кі
Т. Гудзяні́камі
М. Гудзяні́ках

Гудзяня́та

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гудзяня́та
Р. Гудзяня́т
Гудзяня́таў
Д. Гудзяня́там
В. Гудзяня́та
Т. Гудзяня́тамі
М. Гудзяня́тах

Гудзяня́ты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гудзяня́ты
Р. Гудзяня́т
Гудзяня́таў
Д. Гудзяня́там
В. Гудзяня́ты
Т. Гудзяня́тамі
М. Гудзяня́тах

гудлі́ва

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
гудлі́ва - -

Крыніцы: piskunou2012.

гудлі́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. гудлі́васць
Р. гудлі́васці
Д. гудлі́васці
В. гудлі́васць
Т. гудлі́васцю
М. гудлі́васці

Крыніцы: piskunou2012.

гудлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гудлі́вы гудлі́вая гудлі́вае гудлі́выя
Р. гудлі́вага гудлі́вай
гудлі́вае		 гудлі́вага гудлі́вых
Д. гудлі́ваму гудлі́вай гудлі́ваму гудлі́вым
В. гудлі́вы (неадуш.)
гудлі́вага (адуш.)		 гудлі́вую гудлі́вае гудлі́выя (неадуш.)
гудлі́вых (адуш.)
Т. гудлі́вым гудлі́вай
гудлі́ваю		 гудлі́вым гудлі́вымі
М. гудлі́вым гудлі́вай гудлі́вым гудлі́вых

Крыніцы: piskunou2012.

гудну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. гудну́ гуднё́м
2-я ас. гудне́ш гудняце́
3-я ас. гудне́ гудну́ць
Прошлы час
м. гудну́ў гудну́лі
ж. гудну́ла
н. гудну́ла
Загадны лад
2-я ас. гудні́ гудні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час гудну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

гудо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гудо́к гудкі́
Р. гудка́ гудко́ў
Д. гудку́ гудка́м
В. гудо́к гудкі́
Т. гудко́м гудка́мі
М. гудку́ гудка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Гудо́ўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гудо́ўшчына
Р. Гудо́ўшчыны
Д. Гудо́ўшчыне
В. Гудо́ўшчыну
Т. Гудо́ўшчынай
Гудо́ўшчынаю
М. Гудо́ўшчыне

гудо́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гудо́чнік гудо́чнікі
Р. гудо́чніка гудо́чнікаў
Д. гудо́чніку гудо́чнікам
В. гудо́чніка гудо́чнікаў
Т. гудо́чнікам гудо́чнікамі
М. гудо́чніку гудо́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.