уранграфі́тавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уранграфі́тавы |
уранграфі́тавая |
уранграфі́тавае |
уранграфі́тавыя |
| Р. |
уранграфі́тавага |
уранграфі́тавай
уранграфі́тавае |
уранграфі́тавага |
уранграфі́тавых |
| Д. |
уранграфі́таваму |
уранграфі́тавай |
уранграфі́таваму |
уранграфі́тавым |
| В. |
уранграфі́тавы (неадуш.)
уранграфі́тавага (адуш.) |
уранграфі́тавую |
уранграфі́тавае |
уранграфі́тавыя (неадуш.)
уранграфі́тавых (адуш.) |
| Т. |
уранграфі́тавым |
уранграфі́тавай
уранграфі́таваю |
уранграфі́тавым |
уранграфі́тавымі |
| М. |
уранграфі́тавым |
уранграфі́тавай |
уранграфі́тавым |
уранграфі́тавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
урані́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
урані́зм |
урані́змы |
| Р. |
урані́зму |
урані́змаў |
| Д. |
урані́зму |
урані́змам |
| В. |
урані́зм |
урані́змы |
| Т. |
урані́змам |
урані́змамі |
| М. |
урані́зме |
урані́змах |
Крыніцы:
piskunou2012.
ураніні́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ураніні́т |
| Р. |
ураніні́ту |
| Д. |
ураніні́ту |
| В. |
ураніні́т |
| Т. |
ураніні́там |
| М. |
ураніні́це |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
ура́ніцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ура́нюся |
ура́німся |
| 2-я ас. |
ура́нішся |
ура́ніцеся |
| 3-я ас. |
ура́ніцца |
ура́няцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ура́ніўся |
ура́ніліся |
| ж. |
ура́нілася |
| н. |
ура́нілася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ура́нься |
ура́ньцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
ура́ніўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
ура́ніць
‘ураніць што-небудзь (сустрэчу); параніць каго-небудзь, што-небудзь (ураніць нагу сякерай)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ура́ню |
ура́нім |
| 2-я ас. |
ура́ніш |
ура́ніце |
| 3-я ас. |
ура́ніць |
ура́няць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ура́ніў |
ура́нілі |
| ж. |
ура́ніла |
| н. |
ура́ніла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ура́нь |
ура́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
ура́ніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
урані́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ураню́ |
уро́нім |
| 2-я ас. |
уро́ніш |
уро́ніце |
| 3-я ас. |
уро́ніць |
уро́няць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
урані́ў |
урані́лі |
| ж. |
урані́ла |
| н. |
урані́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
урані́ |
урані́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
урані́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012.
ура́нку
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| ура́нку |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.