Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
аіоу

дваю́радны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дваю́радны дваю́радная дваю́раднае дваю́радныя
Р. дваю́раднага дваю́раднай
дваю́раднае		 дваю́раднага дваю́радных
Д. дваю́раднаму дваю́раднай дваю́раднаму дваю́радным
В. дваю́радны (неадуш.)
дваю́раднага (адуш.)		 дваю́радную дваю́раднае дваю́радныя (неадуш.)
дваю́радных (адуш.)
Т. дваю́радным дваю́раднай
дваю́раднаю		 дваю́радным дваю́раднымі
М. дваю́радным дваю́раднай дваю́радным дваю́радных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дваябо́рац

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дваябо́рац дваябо́рцы
Р. дваябо́рца дваябо́рцаў
Д. дваябо́рцу дваябо́рцам
В. дваябо́рца дваябо́рцаў
Т. дваябо́рцам дваябо́рцамі
М. дваябо́рцу дваябо́рцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дваябо́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дваябо́р’е
Р. дваябо́р’я
Д. дваябо́р’ю
В. дваябо́р’е
Т. дваябо́р’ем
М. дваябо́р’і

Крыніцы: tsblm1996.

дваябо́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дваябо́рка дваябо́ркі
Р. дваябо́ркі дваябо́рак
Д. дваябо́рцы дваябо́ркам
В. дваябо́рку дваябо́рак
Т. дваябо́ркай
дваябо́ркаю		 дваябо́ркамі
М. дваябо́рцы дваябо́рках

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

дваябо́рства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дваябо́рства
Р. дваябо́рства
Д. дваябо́рству
В. дваябо́рства
Т. дваябо́рствам
М. дваябо́рстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дваяве́рац

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дваяве́рац дваяве́рцы
Р. дваяве́рца дваяве́рцаў
Д. дваяве́рцу дваяве́рцам
В. дваяве́рца дваяве́рцаў
Т. дваяве́рцам дваяве́рцамі
М. дваяве́рцу дваяве́рцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

дваяве́рства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дваяве́рства
Р. дваяве́рства
Д. дваяве́рству
В. дваяве́рства
Т. дваяве́рствам
М. дваяве́рстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дваяжэ́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дваяжэ́нец дваяжэ́нцы
Р. дваяжэ́нца дваяжэ́нцаў
Д. дваяжэ́нцу дваяжэ́нцам
В. дваяжэ́нца дваяжэ́нцаў
Т. дваяжэ́нцам дваяжэ́нцамі
М. дваяжэ́нцу дваяжэ́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дваяжэ́нства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дваяжэ́нства
Р. дваяжэ́нства
Д. дваяжэ́нству
В. дваяжэ́нства
Т. дваяжэ́нствам
М. дваяжэ́нстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

двая́ка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
двая́ка - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.