дваяжэ́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дваяжэ́нец дваяжэ́нцы
Р. дваяжэ́нца дваяжэ́нцаў
Д. дваяжэ́нцу дваяжэ́нцам
В. дваяжэ́нца дваяжэ́нцаў
Т. дваяжэ́нцам дваяжэ́нцамі
М. дваяжэ́нцу дваяжэ́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)