Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
абвгдеёжзіклмнопрстуфхцчшыэюя’

аберацы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аберацы́йны аберацы́йная аберацы́йнае аберацы́йныя
Р. аберацы́йнага аберацы́йнай
аберацы́йнае		 аберацы́йнага аберацы́йных
Д. аберацы́йнаму аберацы́йнай аберацы́йнаму аберацы́йным
В. аберацы́йны (неадуш.)
аберацы́йнага (адуш.)		 аберацы́йную аберацы́йнае аберацы́йныя (неадуш.)
аберацы́йных (адуш.)
Т. аберацы́йным аберацы́йнай
аберацы́йнаю		 аберацы́йным аберацы́йнымі
М. аберацы́йным аберацы́йнай аберацы́йным аберацы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

абера́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абера́цыя абера́цыі
Р. абера́цыі абера́цый
Д. абера́цыі абера́цыям
В. абера́цыю абера́цыі
Т. абера́цыяй
абера́цыяю		 абера́цыямі
М. абера́цыі абера́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Аберды́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Аберды́н
Р. Аберды́на
Д. Аберды́ну
В. Аберды́н
Т. Аберды́нам
М. Аберды́не

абе́рнены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абе́рнены абе́рненая абе́рненае абе́рненыя
Р. абе́рненага абе́рненай
абе́рненае		 абе́рненага абе́рненых
Д. абе́рненаму абе́рненай абе́рненаму абе́рненым
В. абе́рнены (неадуш.)
абе́рненага (адуш.)		 абе́рненую абе́рненае абе́рненыя (неадуш.)
абе́рненых (адуш.)
Т. абе́рненым абе́рненай
абе́рненаю		 абе́рненым абе́рненымі
М. абе́рненым абе́рненай абе́рненым абе́рненых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

абе́рнены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абе́рнены абе́рненая абе́рненае абе́рненыя
Р. абе́рненага абе́рненай
абе́рненае		 абе́рненага абе́рненых
Д. абе́рненаму абе́рненай абе́рненаму абе́рненым
В. абе́рнены (неадуш.)
абе́рненага (адуш.)		 абе́рненую абе́рненае абе́рненыя (неадуш.)
абе́рненых (адуш.)
Т. абе́рненым абе́рненай
абе́рненаю		 абе́рненым абе́рненымі
М. абе́рненым абе́рненай абе́рненым абе́рненых

Кароткая форма: абе́рнена.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

абе́рнуты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абе́рнуты абе́рнутая абе́рнутае абе́рнутыя
Р. абе́рнутага абе́рнутай
абе́рнутае		 абе́рнутага абе́рнутых
Д. абе́рнутаму абе́рнутай абе́рнутаму абе́рнутым
В. абе́рнуты (неадуш.)
абе́рнутага (адуш.)		 абе́рнутую абе́рнутае абе́рнутыя (неадуш.)
абе́рнутых (адуш.)
Т. абе́рнутым абе́рнутай
абе́рнутаю		 абе́рнутым абе́рнутымі
М. абе́рнутым абе́рнутай абе́рнутым абе́рнутых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

абе́рнуты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абе́рнуты абе́рнутая абе́рнутае абе́рнутыя
Р. абе́рнутага абе́рнутай
абе́рнутае		 абе́рнутага абе́рнутых
Д. абе́рнутаму абе́рнутай абе́рнутаму абе́рнутым
В. абе́рнуты (неадуш.)
абе́рнутага (адуш.)		 абе́рнутую абе́рнутае абе́рнутыя (неадуш.)
абе́рнутых (адуш.)
Т. абе́рнутым абе́рнутай
абе́рнутаю		 абе́рнутым абе́рнутымі
М. абе́рнутым абе́рнутай абе́рнутым абе́рнутых

Кароткая форма: абе́рнута.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Аберо́н

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Аберо́н
Р. Аберо́на
Д. Аберо́ну
В. Аберо́на
Т. Аберо́нам
М. Аберо́не

аберто́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аберто́н аберто́ны
Р. аберто́ну аберто́наў
Д. аберто́ну аберто́нам
В. аберто́н аберто́ны
Т. аберто́нам аберто́намі
М. аберто́не аберто́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

абе́руч

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
абе́руч - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.