уме́раны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
уме́раны |
уме́раная |
уме́ранае |
уме́раныя |
Р. |
уме́ранага |
уме́ранай уме́ранае |
уме́ранага |
уме́раных |
Д. |
уме́ранаму |
уме́ранай |
уме́ранаму |
уме́раным |
В. |
уме́раны (неадуш.) уме́ранага (адуш.) |
уме́раную |
уме́ранае |
уме́раныя (неадуш.) уме́раных (адуш.) |
Т. |
уме́раным |
уме́ранай уме́ранаю |
уме́раным |
уме́ранымі |
М. |
уме́раным |
уме́ранай |
уме́раным |
уме́раных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уме́рзнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
уме́рзну |
уме́рзнем |
2-я ас. |
уме́рзнеш |
уме́рзнеце |
3-я ас. |
уме́рзне |
уме́рзнуць |
Прошлы час |
м. |
умё́рз |
уме́рзлі |
ж. |
уме́рзла |
н. |
уме́рзла |
Загадны лад |
2-я ас. |
уме́рзні |
уме́рзніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
умё́рзшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уме́рзці
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
уме́рзну |
уме́рзнем |
2-я ас. |
уме́рзнеш |
уме́рзнеце |
3-я ас. |
уме́рзне |
уме́рзнуць |
Прошлы час |
м. |
умё́рз |
уме́рзлі |
ж. |
уме́рзла |
н. |
уме́рзла |
Загадны лад |
2-я ас. |
уме́рзні |
уме́рзніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
умё́рзшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
умеркава́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
умеркава́насць |
Р. |
умеркава́насці |
Д. |
умеркава́насці |
В. |
умеркава́насць |
Т. |
умеркава́насцю |
М. |
умеркава́насці |
Крыніцы:
piskunou2012.
умеркава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
умеркава́ны |
умеркава́ная |
умеркава́нае |
умеркава́ныя |
Р. |
умеркава́нага |
умеркава́най умеркава́нае |
умеркава́нага |
умеркава́ных |
Д. |
умеркава́наму |
умеркава́най |
умеркава́наму |
умеркава́ным |
В. |
умеркава́ны (неадуш.) умеркава́нага (адуш.) |
умеркава́ную |
умеркава́нае |
умеркава́ныя (неадуш.) умеркава́ных (адуш.) |
Т. |
умеркава́ным |
умеркава́най умеркава́наю |
умеркава́ным |
умеркава́нымі |
М. |
умеркава́ным |
умеркава́най |
умеркава́ным |
умеркава́ных |
Кароткая форма: умеркава́на.
Крыніцы:
piskunou2012.
умеркава́ць
‘усадзіць што-небудзь (умеркавць нож)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
умярку́ю |
умярку́ем |
2-я ас. |
умярку́еш |
умярку́еце |
3-я ас. |
умярку́е |
умярку́юць |
Прошлы час |
м. |
умеркава́ў |
умеркава́лі |
ж. |
умеркава́ла |
н. |
умеркава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
умярку́й |
умярку́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
умеркава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
уме́рці
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
умру́ |
умро́м |
2-я ас. |
умрэ́ш |
умраце́ |
3-я ас. |
умрэ́ |
умру́ць |
Прошлы час |
м. |
умё́р |
уме́рлі |
ж. |
уме́рла |
н. |
уме́рла |
Загадны лад |
2-я ас. |
умры́ |
умры́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
умё́ршы |
Крыніцы:
piskunou2012.